نقش رسانه ها و آگاهی عمومی در روند توسعه

طی چند روز اخیر پس از انتشار خبر طرح جمعی از نمایندگان مجلس مبنی بر آزادسازی خرید و فروش عتیقه جات اکتشافی، بسیاری از فعالان باستان شناسی و شخصیت های مشهور هنری و سیاسی و مردم عادی در فضای مجازی اقدام به مخالفت کردند و رسانه ها نیز به سهم خود با واشکافی تبعات این طرح و آگاهی بخشی به افکار عمومی نوعی فشار سازنده را بر این تصمیم نمایندگان وارد کردند که نهایتاً منجر به پشیمانی و پس گرفتن امضای تعدادی از نمایندگان گردید.
از یکسو جای امیدواری است که بالاخره آگاهی بخشی رسانه ها برای افکار عمومی سبب شد تا نمایندگان مجلس تأمل بیشتری در این زمینه داشتند و اساساً وظیفه و رسالت رسانه همین است و داعیه جز این نداریم.
اما از سوی دیگر در دو موضوع سخنی با نمایندگان و دیگر مسئولان کشور داریم. ابتدا اینکه جای تقدیر دارد که جمعی از نمایندگان امضای خود را پس گرفتند، ولی در انصراف از این طرح اعلام داشته اند که محتوا و آثار و تبعات آن را به خوبی مطالعه نکرده بودند!. آیا چنین چیزی از یک نماینده مجلس در امضا و پیگری طرح های مختلف پذیرفته است. اگر نبود فشار رسانه ها و افکارعمومی و این طرح به سمت مجاری تصویب می رفت، آیا نمایندگان مسئولیت تبعات آن را به گردن می گرفتند. کمی شفاف تر باید گفت:«مگر می توان طرحی را امضا کرد که از تأثیرات و تبعات آن اطلاع و درموردش مطالعه نداشت؟!»
نکته دیگر را باید به کلیت کارگزاران نظام ارجاع داد و آن چیزی نیست جز حمایت از آزادی اطلاعات و فعالیت های رسانه ای در قالب مطبوعات و شبکه های اجتماعی که در نمونه اخیر بار دیگر نقششان به چشم آمد. لذا هرگونه محدودیتی با هرعنوانی در این فضا موجب کاسته شدن از کارایی رسانه ها و کاهش آگاهی عمومی و نهایتاً بروز هزینه ها و تبعاتی برای کشور خواهد شد که جبرانش بعضاً بسیار سخت خواهد بود. امیدواریم روند آگاهی بخشی در کشور با حمایت مسئولان ما را به سمت سازندگی سیاست،اقتصادی و اجتماعی ببرد.