آيا آگاهي از آمار در رفع مشكلات كمك مي‌كنند؟

يكي از مهم‌ترين كاركردهاي آمار اين است كه در مورد احتمال اتفاقات مختلف و گاهي ناگوار در موارد مختلف، اطلاع‌رساني كند. وظيفه سازمان‌ها و نهادهاي مختلف نيز اين است كه با توجه به آمارهاي مربوط به خود، موارد مقتضي را اعمال كرده، از بروز حوادث ناگوار جلوگيري كنند و يا با دانستن نقاط ضعف و شكاف‌ها، كيفيت عملكرد خود را افزايش دهند.
اخيرا و پس از حادثه دلخراش كلينيك سينا، سازمان آتش‌نشاني اعلام كرد حدود 75 درصد بيمارستان‌ها و كلينيك‌هاي تهران، فرسوده هستند و نيازمند بازسازي و نوسازي. در پاسخ به اين اطلاع‌رساني، معاون درمان وزارت بهداشت گفت: اگر مسئولان شهری در تهران مواردی از بیمارستان‌های فاقد ایمنی را دیده‌اند، چرا تاکنون به‌طور رسمی و به‌صورت مکتوب به وزارت بهداشت گزارش نداده‌اند؟ همچنين آتش‌نشانی تهران اعلام کرده که قصد دارد ۱۰۰ ساختمان شاخص تهران را که نا ایمن هستند شناسایی کند، در حال حاضر این اتفاق رخ داد و وضعیت این ۱۰۰ ساختمان بین نارنجی و قرمز است.
دقيقا اگر چنين آماري در مورد ساختمان‌هاي شهري وجود دارد چرا مسئولان شهري پس از وقوع حادثه در مورد داشتن آمار آن‌ها صحبت مي‌كنند و پيش از آن هشدار نمي‌دهند؟‌ البته كه هم در مورد كلينيك سينا و قبل از آن در مورد ساختمان پلاسكو، چندين بار اخطار داده شده بود. اكنون هم در تهران هزار و ۲۵۵ نقطه پرتصادف شناسايي شده كه در دو سال ۹۷ و ۹۸ منجر به فوت شهروندان تهرانی شده‌اند؛ طبعا شناسايي اين نقاط، بايد به متوليان ترافيك و راهنمايی و رانندگي تهران اين هشدار را بدهد كه در مورد چنين نقاطي تصميم‌گيري‌هاي عاجل كرده و از ادامه وقوع تصادفات در اين نقاط جلوگيري كنند. آمار دقيقا براي گسترده كردن چشم‌انداز و ديد بهتر در مورد مشكلات، ارائه مي‌شود و مسئولاني كه آمارهاي مختلف را دريافت مي‌كنند خود بايد در پي چاره‌انديشي‌هاي مقتضي باشند.