بعد از تشخیص درد باید درمان را شروع کرد

طی روزهای اخیر بسیاری از مسئولان از مقامات نظامی و انتظامی گرفته تا مسئولان دولتی و قوه قضائیه و مجلس همگی درمورد ضرورت برخورد با مخالفین امنیت ملی صحبت کرده اند و تمامی آنها به اتفاق در اظهارات خود معتقد بودند که باید صف معترضین با مخلان امنیت مردم و کشور ازهم جدا شود.
این گزاره یعنی مسئولان پذیرفته اند که عده ای در این فضای به وجود آمده در قالب معترض حضور دارند و باید برخورد مناسبی با آنها صورت گیرد. چرا که حق اعتراض برای تمامی شهروندان پذیرفته است . اما حرف بر سر این است که اگر ما پذیرفته ایم که برخی از این افراد معترض هستند، پس باید درمورد موضوعات مدنظرشان که موجب اعتراضاشان شده توجه داشت.
وقتی معتقدیم عده ای اعتراض دارند و در برخورد با آنها تفاوت قائل می شویم، پس در حیطه عمل نیز باید برای آنها برنامه ریزی و عزمی برای رسیدگی ایجاد کنیم.
این گوش دادن به صدای معترضین با اقداماتی مثل حضور سخنگوی دولت در دانشگاه های کشور مصداق پیدا می کند. هرچند که کافی نیست اما می تواند شروع مناسبی برای گفتمان میان معترضین و بدنه دولت باشد. اما بحث جدی تر اینجاست که صرف شنیدن صحبت های معترضین،
نمی توان انتظار داشت که همه چیز آرام شود به حالتی ایده آل مورد خواست ما تبدیل شود!.
باید پس از شنیدن صداها و سلیقه های مختلف برای نظرات و
خواسته های آنها حرفی برای گفتن داشت که منجر به عمل برای هدایت و یا تحقق خواسته های آنها گردد. درحقیقت بدون تغییر در شیوه عمل و اقدامات ملموس در سطح جامعه نمی توان انتظار داشت که اقشار مختلف این همراهی از سوی مسئولان را بپذیرند.
اینکه صرفاً در شنیدن صحبت های جوانان آنها نصحیت کنیم و از آنها بخواهیم که دست به اعتراض نزنند تا فرصت طلبان و دشمنان سوار بر موج اعتراضی آنها نشوند و بخواهند پروژه های شوم خود را اجرایی کنند. شکی نیست که امروز نیاز به بینشی صحیح از شرایط موجود کشور برای تمام اقشار کشور اعم از مردم و مسئولان وجود دارد، اما این بهانه ای برای سلب مسئولیت از وظیفه ذاتی کارگزاران حکومت که همانا خدمت به مردم و تحقق خواسته آنهاست، نمی باشد.
وقتی به این سطح از بینش رسیده ایم که معتقدیم معترضین و مخلان امنیت از یک قماش نیستند و زمانی که برای شنیدن کلام معترضین آنقدر صعه صدر به خرج می دهیم که درمقابل آنها می نشینیم و حتی الفاظ ناشایست را به جان می خریم، پس باید در حیطه عمل نیز کاری انجام دهیم تا این اقدامات مورد توجه و تأیید و تقدیر جامعه قرار گیرد.
حکایت امروز این اقدامات همچون تیم فوتبالی است که به لحاظ فنی به خوبی تاکتیک های مربی را اجرایی می کند اما وقتی در رسیدن به هدف نهایی که گل زدن ناکام باشد تمام آن قابلیت های فنی نادیده انگاشته
می شود چرا که نتیجه ملموسی را بدست نیاورده و هدف را محقق نساخته است.
 ازهمین جهت انتظار می رود تا مسئولان در قوای سه گانه و نهادهای مختلف درکنار تشخیص دردهای جامعه در راستای رفع و درمان آنها نیز اقدام عملی انجام دهند تا جامعه شاهد شنیدن صدای خود توسط مسئولان کشور باشد.