در مورد مسمومیت دانشجویان بهانه پذیرفته نیست

روزگاری به سبب نبود امکانات بهداشتی بسیاری از نوزادان و کودکان به سبب انواع بیماری های عفونی یا ویروسی جان خود را از دست می دادند، اما پس از کشف داروی آنتی بیوتیک و واکسن های مختلف بسیاری از این بیماری ها ریشه کن و یا حداقل دیگر کسی را نمی کشد. لذا اگر در عصر امروز کودکی براثر بیماری هایی که ریشه آنها کنده شده و یا واکسیناسیون جهانی درموردش صورت گرفته بمیرد، دیگر بهانه نبود امکانات و دارو قابل پذیرش نیست!.
این مثال را عاریه گرفتیم تا به بحث مسمومیت های زنجیره ای در دانشگاه های کشور بپردازیم که تنها در یک هفته نزدیک به 2هزار نفر از دانشجویان را دچار بیماری کرده است. اینکه برخی از مسئولان دانشگاه ها این موضوع را به بیماری ویروسی نسبت داده اند کاملاً رد شده است و حتی برای خوراک رسانه ها نیز ارزش ندارد. چرا که ویروس قدرت تشخیص ندارد که به یکباره فقط سراغ آنهایی برود که از سلف غذا خورده اند!.
دراینجا دو برداشت وجود دارد؛ یا این مسمومیت ها عمدی بوده یا
غیر عمد. ما فرض را بر غیر عمد بودن این ماجرا می گذاریم و از نگاه انتقادی و نه اتهامی به قضیه می نگریم. اما مسئله اینجاست که اگر این حادثه را غیر عمد بدانیم قصور مسئولان دانشگاه ها بیشتر به چشم می آید و شدت پاسخگویی آنها در قبال جان دانشجویان بیش از پیش ضروری خواهد بود.
در روزگاری که موادغذایی اعم از گوشت و مرغ و برنج و روغن و... همگی تاریخ انقضا دارند و از چند فیلترنظارتی و بهداشتی برای توزیع در بازار عبور می کنند، مسمومیت غذایی در این حجم و تکرار چگونه قابل توجیه است؟!
ضمن اینکه دانشگاه ها و مراکز آموزشی دولتی اغلب جدای از مباحث بهداشتی محصولات غذایی، بخشی مجزا در حوزه کنترل کیفیت مواد و غذای طبخ شده دارند. با این حجم از بررسی و نظارت کیفی چگونه می توان پذیرفت که یک مسمومیت ساده بوده و نیازی به پیگیری جدی نداشته باشد!.
اگر غیرعمد بودن این مسمومیت های گسترده را بپذیریم، بحث تخلف و سوء استفاده های مالی توسط مدیران و کارکنان دانشگاه ها پیش می آید که در تهیه موادغذایی به بهانه کسب سود و منفعت غیرقانونی به خرید مواد غذایی بی کیفیت و تاریخ مصرف گذشته در حجمی بالا اقدام نموده اند.
یا در بحث نگهداری و رعایت نکات بهداشتی در مصرف مواد غذایی قصوری صورت گرفته و مواد کیفیت خود را از دست داده و فاسد
شده اند، اما به سبب بارمالی سنگین برای دانشگاه ها آن را طبخ و  به خورد دانشجویان داده اند!.
نکته اصلی اینجاست که اگر تنها یک نفر از این دانشجویان جان خود را بر اثر این مسمومیت ها از دست می داد چه کسی مسئولیت آن را برعهده می گیرد و احتمالاً خواهد گرفت!. شدت این مسمومیت ها به قدری بوده است که تمامی دانشجویان در مراکز درمانی بستری شده و دانشگاه
علوم پزشکی برای مشخص شدن نوع این مسمومیت ها اقدام به
نمونه برداری انسانی از بیماران نموده است.
آیا در شرایط ملتهبی که درآن قرار داریم یک دانشجو جانش را از دست می داد چه اتفاقی در حوزه رسانه ای رخ می داد و چقدر هزینه و زمان لازم بود تا روشن شود که مرگ وی براثر مسمومیت بوده و سناریوهای دیگر اعتباری ندارند.
ضروری و لازم است تا مسئولان و تیم تحقیقاتی دانشگاه ها و وزارت علوم به جد این اتفاقات را رصد و پیگیری کنند تا علت اصلی بروز مسمومیت درچند دانشگاه در کمتر از یک هفته مورد بررسی قرار گیرد و با عاملان و مقصرین حادثه برخورد قانونی صورت گیرد تا دیگر شاهد چنین مسئله ای در سطح دانشگاه های کشور نباشیم.