چین به دنبال امنیت انرژی و موازنه قدرت سیاسی به نفع خود

روزگذشته درهمین بخش مطلبی را پیرامون نزدیکی عربستان و چین و ضرورت های درک بازی جدید در سیرتحولات منطقه منتشرکردیم. اما درادامه شاهد تشکیل شورای همکاری خلیج فارس با حضور مقامات پکن بودیم، که نهایتاً به صدور بیانیه ای از سوی طرفین گردید که در بخشی از آن «ایران را به همکاری با رژیم عدم اشاعه سلاح هسته ای توصیه  و نسبت به عدم مداخله ایران در کشورهای منطقه هشدار می دهد!. در این بیانیه ضمن انتقاد ازعملکرد ایران درکشورهای عراق،یمن،سوریه و لبنان ؛ درمورد مسئله فلسطین با اولویت تشکیل دو دولت واگذاری
بیت المقدس غربی به اسرائیل موافقت می کنند!.»
این موضع گیری ها عیناً الگوی غربی در مواجهه با ایران می باشد، اما نمی توان این را پذیرفت که چین در مسیر سیاست گذاری و همراهی با غرب قرار گرفته تا ایران را منزوی سازد. لذا برای تفسیر این اقدام چینی ها باید کمی ورای مفاد این بیانیه و درک اهداف استراتژیک چین تأمل نمود.
به همین منظور در بین توافقات اقتصادی بین عربستان و دیگر کشورهای شورای همکاری خلیج فارس با چین می بینیم که مقامات پکن از عزم کشورشان جهت به کار گیری پول ملی خود(یوان) در مبادلات انرژی با کشورهای عربی خبر می دهند. موضوعی که اگر اجرایی شود جایگاه دلار در حوزه انرژی را به دشت تحت تأثیر قرار خواهد داد و تحول دیگری را در بازار جهانی انرژی رقم خواهد زد.
از سوی دیگر چین به عنوان بزرگترین واردکننده نفت دنیا به دنبال ایجاد رابطه ای عمیق با یکی از بزرگترین تولیدکنندگان و صادرکنندگان نفت جهان است. عربستان طی سال های اخیر نشان داده است که در حوزه انرژی سیاست های قبلی و غربی خود را تغییر داده و حتی برخلاف خواست متحد همیشگی خود یعنی آمریکا، در توافق با روسیه تولید نفت را به میزان دو میلیون بشکه کاهش داده است.
لذا چین برای جذب و تسلط بر بازار نفت سعودی گام های اولیه را برداشته تا امنیت بیشتری در حوزه انرژی برای آینده خود ترسیم کند. علیرغم اینکه بیش از دو سوم نفت تولیدی ایران توسط چین خریداری
می شود، اما این کشور برای تأمین انرژی مورد نیاز خود به دنبال تولیدکنندگان استراتژیک است که منع و محدودیتی برای تولید و صادرات انرژی نداشته و برای جلب نظر عربستان چه گزینه ای بهتر از ایران که بتواند قربانی بی هزینه برای اهدافشان باشد!.
اما فرض دیگری که درمورد این موضع گیری چینی ها در عربستان محتمل است، قصد ورود چین به معادلات سیاسی و امنیتی خاورمیانه است که نقطه تمرکز و انباشت قدرت آن بین ایران و عربستان و آمریکا درمنطقه خلیج فارس قرار دارد. چینی ها با رصد روابط میان کاخ سفید و آل سعود به این نتیجه رسیده اند که حاکمان جدید عربستان به دنبال مدل های جدید حکومت داری و فارغ از مدل سنتی اسلاف خود هستند. اگر عربستان با حاکمان جدیدش به دنبال تغییر موازنه قدرت به نفع قدرت های شرقی همچون روسیه و چین هستند، پر مسلم است که چین نیز از این فضا به نفع خود در برابر آمریکا بهره ببرد و به قولی وارد حیاط خلوت ایالات متحده در خلیج فارس شود.

قطعاً چین به سبب داشتن روابط عمیق با ایران همچون قرارداد
 25 ساله و پذیرش تهران به عنوان عضو اصلی سازمان شانگهای و حمایت از مواضع کشورمان در سازمان ملل و شورای امنیت، هدفش تضعیف ایران نیست، چرا که نیازی به این امر ندارد. اما آنچه مسلم است چین با مهره ایران در معادلات منطقه ای و جهانی بازی می کند و همانطور که در مخالفت با قطعنامه های سازمان ملل علیه ایران ابایی از مخالفت با آمریکا و غرب ندارد، در راستای برنامه های استراتژیک و بلندمدت خود هیچ محدودیت و معذوریتی برای تهدید مواضع ایران نیز قائل نیست.
 این بستگی به درک و راهبرد سیاست خارجی ما دارد که بخواهیم به عنوان یک بازیگر هوشمند در این تحولات عمل کنیم یا ابزار بازی باشیم...!