مشکل با تنش زایی حل نمی شود

شکی وجود ندارد که غرب درصدد تنگ کردن حلقه تحریم ها جهت تحت فشار گذاشتن ایران است تا بتواند در مورد سیاست های جهانی و منطقه ای امتیاز گیری خاص خود را داشته باشد.

مشکل با تنش زایی حل نمی شود

 

شکی وجود ندارد که غرب درصدد تنگ کردن حلقه تحریم ها جهت تحت فشار گذاشتن ایران است تا بتواند در مورد سیاست های جهانی و منطقه ای  امتیاز گیری خاص خود را داشته باشد.
قطعا این سیاست از کشورمان قابل پذیرش نیست و کسی نمی تواند این اقدامات را توجیه کند و بر آن سرپوش بگذارد. اما نکته قابل توجه نحوه جلوگیری و یا واکنش های موثر در برابر این اقدامات می باشد‌.
مسلما باید در مقابل این اقدامات موضع گیری مناسب داشت اما این واکنش نباید موجب تشدید بحران شود.
در حال حاضر از سوی برخی نمایندگان مجلس و دیگر افراد و جناح های سیاسی موضوعاتی همچون بستن تنگه هرمز و منع تردد کشتی های اروپایی مطرح شده است و همچون طوفانی بر آتش افروخته شده می دمند .
درحالی که سیاست و دیپلماسی منطقی و استاندارد بر محور تنش زدایی عمل می کند تا از طریق ابزارها و کانال های موجود بتواند مانع از تحقق لابی دشمنان و تندروهای خارجی علیه کشورمان گردد. اما پرداختن به مسائل تشدید کننده بحران در داخل مصداق بازی کردن در زمین دشمنان خواهد بود چرا که آنها چیزی جز افزایش هزینه های سیاسی و اقتصادی برای ایران نمی خواهند و نقطه آمالشان کشاندن ایران به میدان درگیری نظامی است.امروز حیاتی ترین واکنش و برخورد در مواجهه با این قضایای اخیر اتکا بر توان و پتانسیل های دیپلماسی است و باید از  قوای نظامی به عنوان پشتوانه جریان مذاکرات استفاده کرد. انداختن خود در دام واکنش های سخت باعث ایجاد اجماع بیشتر جهانی و همراهی سازمان های بین المللی علیه کشورمان خواهد شد.
ما ابزار و گزینه های بسیاری برای واکنش سریع و یا بلند مدت برای مواجهه با اروپا داریم اما بازدارندگی این ابزار تا زمانی است که اجرایی نشود و هنگامی که آن را اجرایی کنیم طرف مقابل نیز واکنشی شدیدتر نشان خواهد داد.
باید مشکلات و چالش های به وجود آمده را با عقلانیت برخواسته از درک شرایط کشور و با ابزار تنش زدا حل و فصل کرد. حتی اظهار به برخی مسائل که در قالب تبلیغات رسانه ای مطرح می گردد موجب افزایش هزینه برای کشور و بدست آوردن بهانه بیشتر جهت تشدید فشارها و تحریم ها خواهد شد.