دفاع بد، بزرگترین ضربه به وجهه نظام است

بعضاً انسان متحیر می ماند که برخی اظهارات و واکنش ها از سوی مسئولان و مدیران مختلف از سر عدم شناخت نسبت به شرایط است و یا با نیات دیگری دنبال می شود!. مشخص نیست مراد از برخی موضع گیری ها حمایت و دفاع از وجهه نظام است و یا برخی خواسته یا ناخواسته درصدد تخریب هستند؟!
مسئله جشنواره فجر در این ایام با برخی اقدامات و مانورهای تبلیغاتی از سوی برخی رسانه ها و اشخاص خارج نشین باعث توجه افکارعمومی گردیده است. جدای از اینکه کم و کیف برگزاری این دوره از جشنواره از سوی برگزارکنندگان به چه صورتی بوده است، باید بر کنش ها و
 واکنش های مدیران فرهنگی کشور در این مقوله توجه ویژه داشت. چرا که وقتی تمرکز رسانه ای و اجتماعی روی یک قضیه ای بالاست، سنجیده عمل کردن و سنجیده حرف زدن بیش از هر زمان دیگری ضرورت دارد.
درهمین رابطه یکی از مدیران سازمان سینمایی کشور در واکنش به تحریم جشنواره از سوی برخی اهالی سینما طی یادداشتی بیان داشته است:« رویکرد چنانچه انتخاب از روی اختیار باشد به خودی خود بلااشکال است اما ناگزیر ملاحظات و قواعد بعدی را به ‌دنبال خواهد داشت!.
اصلی‌ ترین ملاحظه و قاعده این تحریم و مبارزه آن است که مادامی که جمهوری اسلامی برقرار و چراغ سینمایش روشن است و جشنواره فیلم فجر در دایره فرهنگی و هنری‌اش برگزار می‌شود نه باید فیلمی بسازند یا بازی کنند و نه در جشنواره‌ای شرکت
 کنند.»
این ادبیات واقعاً تعجب آور و تأمل برانگیز است. آیا یک مدیر و حتی یک سازمان حق چنین اظهاراتی را دارد. یا اساساً مسئولان حق دارند چنین نسخه ای کلی را برای دیگران تجویز کنند و آن را از جانب و موضع
"نظام جمهوری اسلامی" مطرح کنند؟!.
شاید گفته شود بی تفاوتی به چنین اظهاراتی بهترین واکنش به این جریان باشد، اما باید توجه داشت که عدم برخورد با چنین مواضعی
می تواند تبدیل به یک رویه ناصحیح تحت عنوان "خود حق بینی" گردد. اینکه سلیقه و نظرات خود را به عنوان واقعیت و حقیقت و مهمتر از آن به عنوان موضع رسمی کشور بیان کنیم، شاید برای گوینده تبعاتی نداشته باشد اما برای نظام و اعتماد عمومی و تحریک افکار عمومی به شدت خطرناک است.
این رویه بدترین دفاع از مواضع حکومت قلمداد می شود و به جای اینکه جاذبه ایجاد کند، بیشتر دافعه خواهد داشت. بد ماجرا اینجاست که مواردی که حق به جانب فضای داخلی است، با چنین واکنش ها و رویکردهایی ورق به نفع تبلیغات منفی رسانه های خارجی بر می گردد و مصداق عینی بازی در میدان دشمنان تلقی می شود. اینجاست که آن ابهامات به صورت خوره به جان فکر انسان می افتد و از خود می پرسد که این موضع گیری ها از سر خیرخواهی است یا از سر تخریب و ضربه به وجهه کشور و ملت؟!