ای کاش "رونالدو" همیشه در ایران بماند!

با حضور "کریستین رونالدو" در تهران، شور و شوق و هیجان وصف نشدنی را طی دو روز گذشته در پایتخت مشاهده کردیم. به گونه ای که برخی جوانان و هواداران وی از دیگر استان به تهران آمدند تا از او استقبال کنند و حداقل بتوانند وی را از نزدیک ببینند.
البته ناگفته نماند که این شور و شوق به شکلی مضاعف در میان مسئولان ورزشی و غیر ورزشی دیده شد که هریک دوست داشتند با دادن هدیه به او یک عکس یادگاری در کارنامه خود ثبت کنند!.
اینکه چطور ستاد برگزاری و اسکان حضور این بازیکن و هم تیمی هایش نتوانستند برنامه ای منظم و منسجم را برای استقبال از وی فراهم کنند و با شلختگی برنامه را اجرا کردند به کنار؛ اما باید انصاف داشت و از سرعت عمل نهادهای مختلف در آسفالت کاری و شستشو و رنگ آمیزی و نورپردازی و... و نظافت محل عبور کاروان رونالدو تقدیر کرد.
یک شبه شاهد بودیم که منطقه حضور وی از فرودگاه تا هتل و از هتل تا ورزشگاه و فدراسیون به گونه ای تغییر چهره دادند که باور پذیر نبود. اگر چنین امکاناتی وجود دارد که یک شبه این مقدار فعالیت صورت گیرد چرا هر شب یک محله و یک منطقه را اینگونه ساماندهی نمی کنند؟!. البته این توقع حتی برای ماهی یک بار هم قابل قبول است که طی 12 ماه سال حداقل 12 محله و منطقه از تهران اینگونه نظم و انضباط پیدا کند.
قطعاً این جنب و جوش و فعالیت لازم بوده و بحث آبروی کشور و ملت درمیان است و هرچه این استقبال منظم تر و شکیل تر باشد جای تقدیر دارد و حتی می توانست با برنامه ریزی منسجم تر از حضور این بازیکن بزرگ جهان بهره های بسیار برد، که نشد!.
اما ایکاش بازی رونالدو در سایر استان های کشور برگزار می شد تا در آن استان ها هم اینگونه شاهد جنب و جوش مسئولان برای استقبال از این بازیکن باشیم. ای کاش رونالدو همیشه در ایران بماند...