مسكن ملي و آورده‌اي كه در توان برخي ازمردم نيست!

خانه‌دار شدن يك معضل ملي است و دقيقا به همين دليل است كه سامانه‌اي به نام «طرح اقدام ملي مسكن» براي ثبت‌نام اجاره‌نشينان به راه افتاده است تا مگر با كمك دولت و برخي نهادها، اجاره‌نشينان دهك‌هاي پائين بتوانند روزي صاحب سرپناه شوند. اما يكي از مشكلات بزرگ همين دهك‌هاي پائين، حتي در ثبت‌نام و تقاضاي مسكن از سامانه ملي اين است كه درنهايت برخي از آنان نتوانستند آورده خود را تكميل كنند؛ بدين معنا كه پولي براي واريز مبلغ درخواستي اين سامانه كه تا سقف 40 ميليون تومان است، نداشتند، چراكه اغلب اين افراد اجاره‌نشين‌اند و آورده‌شان در دست مالك است. بماند كه برخي هم آورده‌اي حتي براي وديعه مسكن نداشتند و به همين دليل دولت تصميم گرفت به اين افراد وام وديعه مسكن بدهد.
به اين ترتيب، مسكن با گران و گران‌تر شدنش، توان دهك‌هاي پائين را حتي براي خانه‌دارشدن با  كمك‌هاي دولتي پائين آورده يا از بين برده است چون گراني مسكن تاثير مستقيم بر گراني اجاره‌خانه نهاده است.  
در اين مورد، معاون فرهنگی و اجتماعی وزارت کارهم اذعان كرده:«اگر دولت کمک نکند، دهک‌های اول تا ششم هیچ‌گاه خانه‌دار نمی‌شوند.دهک‌های اول تا سوم، برای خانه‌دار شدن باید ۱۰۰ سال منتظر بمانند.»
اين در حاليست كه مهم‌ترين هدف«طرح اقدام ملی مسکن» خانه‌دار شدنِ ۲۰۰ هزار کارگر و بازنشسته است با همکاری «وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی.»
    با وجود ارائه تسهیلات بانکی ۱۰۰ میلیون تومانی برای متقاضیان مسكن ملي، بايد فكري براي آن عده‌اي كه حتي در مرحله آورده نخست درمانده‌اند هم بشود. شايد يكي از مهم‌ترين و نتيجه بخش‌ترين طرح‌هاي اجراشده در كشورهاي توسعه‌يافته مانند انگليس در زمينه خانه‌دار كردن مردم، اجاره به شرط تمليك است كه ساليان سال است اجرا مي‌شود و موجب خانه‌دارشدن اغلب دهك‌هاي پائين شده. اميد كه تجربياتي از اين دست كه متناسب با شرايط فعلي اقتصادي ماست، هم مدنظر مسئولان ذيربط قرار بگيرد.