تهران اتاق گازی مسموم با مدیریت طبیعی

روزهایی که گذشت وضعیت هوای پایتخت به قدری وحشتناک بود که با اندکی حضور در فضای باز و تردد در خیابان ها و حتی کوچه های فرعی شهر دچار سردرد و سرفه های خشک و تنگی نفس می شدید. این وضعیت تنها برای بیماران و سالمندان و یا کودکان خطرناک نبود؛ بلکه بسیاری از جوانان را در اتوبوس و تاکسی و مترو می دیدیم که مشترکاً از سردرد و سوزش گلو رنج می بردند.
اما بازهم تنها راهکار برای مسئولان مربوطه تعطیلی مدارس و دورکاری بود که هیچ تأثیری در رفع آلودگی هوا نداشت. غبار سمی آلاینده ها همچون مه در تمامی خیابان ها و کوچه ها بر تنفس هر رهگذری سنگینی می کرد.
بازهم برای نجات از این آلودگی چشم انتظار باد و باران بودیم که بلکه مدیریتی طبیعی صورت گیرد و نفس کشیدن را برای مردم آسان کنند. اگر نبود بادهایی که از روز جمعه در پایتخت وزیدن گرفت قطعاً هوای خاکستری رنگ در تهران ماندگار می ماند.
بحث برسر این است که تاکی قرار است این وضعیت ادامه داشته باشد. چند نفر باید جان و سلامتشان را از دست بدهند تا طرح و برنامه ریزی مناسب برای کاهش آلودگی هوا اجرایی شود. آیا جان مردم ارزش این را ندارد که یک کارگروه خارجی وارد کشور شود و یا یک تیم به خارج از کشور اعزام شود تا تجارب موفق را در شهرهای آلوده جهان الگوبرداری کنند.
آمارها و نظرات کارشناسان در این حوزه را جدی بگیرید تا طرح خودروهای فرسوده، ارتقای کیفیت خودروهای تولیدی، گسترش ناوگان حمل و نقل عمومی و استفاده از وسایل نقلیه برقی و پاک در مسیر اجرایی قرار گیرد و ضمن نجات سلامت جامعه، فرهنگ استاندارد حمل و نقل شهری در بین مردم شکل بگیرد. شکی نیست که اگر این طرح ها با جدیت دنبال شود و در حد شعار نباشد، مردم با آن همراهی خواهند کرد و سبک جدیدی ازمدیریت حمل و نقل و کنترل آلودگی هوا در کشورمان شکل خواهد گرفت.