دولت املاکش را می‌فروشد!

یکی از نکات بسیار مورد توجه در کشورداری برخی از کشورها، نحوه صرفه‌جویی آنان در رابطه با دستگاه‌های مختلف دولتی است، در این زمینه دو کشور ژاپن و آلمان، از جمله صرفه‌جویانه‌ترین دولت‌های جهان را دارند و این صرفه‌جویی و کوچک بودن دولت حتی موجب شده که شهروندان این کشورها نیز مردمی صرفه‌جو و مقتصد باشند. جالب این‌جاست که مردم آلمان پس از درگیری با بحران کرونا، اینک به این نتیجه رسیده‌اند که بهتر است از پولی که پس‌انداز کرده‌اند، در دوران پساکرونایی برای لذت بردن از زندگی و سیر وسیاحت و سفر استفاده کنند. به همین دلیل است که مثلا کشور آلمان  به‌خوبی توانسته است از عهده قرنطینه و اجرای پروتکل‌های پیشگیری و درمان مردم خود برآید بی آن‌که ناچار شود از جایی وام بگیرد و حتی در برخی موارد توانسته است به برخی کشورها کمک‌های مختلف بکند.
اما متاسفانه یکی از معایب بزرگ در کشورداری ما، توجه زیاد به تجمل و چشم‌نوازی و در واقع چشم پُرکنی در دستگاه‌های مختلف دولتی است؛ دستگاه‌های دولتی معمولا دارای املاک گران‌قیمت با ساختارو سیستمی لوکس هستند، همین ساختمان و دم و دستگاه مجلس کشور خودمان را مقایسه کنید با ساختمان مجلس کشوری مانند انگلیس که هیچ نماینده‌ای نه میز اختصاصی دارد و نه لپ تاپ و همه نمایندگان روی نیمکت‌ها نشسته‌اند با خودکار و دفتری در دست! این شیوه استفاده از امکانات دولتی را مقایسه کنید در مورد نحوه کشورداری و رسیدگی به شهروندان هر دو کشور ما و انگلیس؛ طبیعی است که  مجلس انگلیس مکانی است که نمایندگان برای راه انداختن کار مردم در آن جمع
می‌شوند.
حالا که دست دولت تقریبا از منبع درآمد نفتی کوتاه شده، و کشور دچار مشکلات مختلف اقتصادی است و دولت مدام در حال چاره‌اندیشی در مورد پیدا کردن راه‌های درآمدزایی است، کار به جایی رسیده است که حسن روحانی در جلسه ستاد هماهنگی اقتصادی دولت ایران بر لزوم صرفه‌جویی در همه دستگاه‌های دولتی و فروش «اموال و املاک مازاد دستگاه‌ها» تاکید کرده است.
فروش املاک البته که طبیعی است و دولت از خیلی سال‌ها پیش باید در این زمینه به وظیفه خود عمل می‌کرد؛ اما وقتی سخن از اموال به میان می‌آید، منظور چیست؟ دولت و دستگاه‌های وابسته چه نوع اموالی دارند که هم مازاد است و هم می‌توان با فروش آن‎ها به داد کسری بودجه رسید.
در این مورد هم به ناچار باید پای انگلستان را به میان آوریم که هیچ‎کدام از مسئولان دولتی، حق ندارند هیچ‎کدام از هدایایی را که از کشورها و افراد مختلف دریافت می‎کنند، به خانه خود ببرند، این هدایا، تحت هر شرایطی اموال دولتی محسوب می‎شوند و ضرب‎المثل مشهوررایجی در این مورد وجود دارد که می‎گوید نخست‎وزیر انگلستان حتی مالک خودنویسی که در دست دارد نیست و وقتی کنار می‎رود باید آن‎را دفتر نخست وزیری بگذارد و برود! حالا اما پای فروش اموال و املاک دستگاه‎های مختلف البته برای رفع نیازهای مردم به‎خصوص در حوزه درمان پیش کشیده شده و از قضا اتفاق بسیار نیکویی است؛ چرا که اگر چنین روندی عادت و روال کشورداری شود، جلوی بسیاری از استفاده‎های نابه‎جا و رانت‎خواری‎ها گرفته خواهد شد.