درمورد یارانه نقدی با برنامه عمل کنید

یارانه نقدی یکی از سیاست‌های کلان اقتصادی ایران است که از سال ۱۳۸۹ به عنوان بخشی از هدفمندی یارانه‌ها آغاز شد. این سیاست به منظور کاهش فشارهای اقتصادی بر خانوارهای کم‌درآمد و توزیع عادلانه‌تر ثروت طراحی شده بود. اما به سبب نداشتن بانک اطلاعاتی منسجم و برنامه ریزی اصولی، با گذشت زمان امروز با شرایط اقتصادی کنونی، به مرحله ای رسیده ایم که  بحث حذف یارانه نقدی برای سه دهک از اقشار جامعه به یکی از موضوعات داغ در محافل اقتصادی و اجتماعی تبدیل شده است.
دولت ها از بار فشار پرداخت یارانه نقدی خسته و هرکدام به نوبه خود به دنبال شانه خالی کردن از زیر آن هستند. امروز که حرف از حذف یارانه سه دهک بالایی جامعه به میان آمده است، باید اذعان داشت که بسیاری از خانوارهای ایرانی به سبب برخی محاسبات و ملاک های غیراصولی در دهک های بالایی قرارگرفته اند درحالی که وضعیت معیشتی آنها بسیار سخت سپری می شود.
نکته دیگر درمورد آثاربعدی این سبک تقسیم بندی ها و تصمیم برای حذف عده ای از مردم در حوزه یارانه هاست. مسلماً وقتی این اقشار حذف شوند در تسهیلات بعدی که دولت برای اقشار ضعیف و یارانه بگیر درنظر می گیرد حذف می شوند، درحالی که حقیقتاً مستحق این کمک ها هستند و تنها به سبب همان نقصان ابتدایی یعنی نبود بانک اطلاعاتی جامع و منسجم از گردونه حمایت های دولت حذف می شوند و در دسته اقشار با درآمد بالا قرار می گیرند.
 در شرایطی که نرخ تورم به طور مداوم در حال افزایش است و قیمت کالاها و خدمات به شدت بالا رفته، حذف یارانه نقدی می‌تواند به معنای کاهش قدرت خرید خانوارها باشد. بسیاری از خانوارهای ایرانی به این یارانه‌ها وابسته‌اند و حذف نادرست آن‌ها امکان دارد منجر به افزایش فقر و نابرابری اجتماعی شود. در واقع، این اقدام ممکن است به افزایش تعداد افرادی که زیر خط فقر قرار می‌گیرند، منجر شود.
دومین تبعات اجتماعی حذف یارانه نقدی، افزایش نارضایتی عمومی است. تجربه نشان داده هرگونه تغییر ناگهانی در سیاست‌های اقتصادی، به ویژه در زمینه معیشت مردم، می‌تواند منجر به مشکلات برای مردم و واکنش‌های اجتماعی شود. از آنجا که یارانه نقدی به عنوان یک حمایت مالی برای بسیاری از خانوارها محسوب می‌شود، حذف آن به لحاظ روانی تبعات منفی داشته باشد.
سومین جنبه‌ای که باید مورد توجه قرار گیرد، تأثیرات اقتصادی حذف یارانه نقدی بر بازارهای مختلف است. با کاهش قدرت خرید مردم، تقاضا برای کالاها و خدمات کاهش خواهد یافت. این امر می‌تواند به رکود اقتصادی منجر شود و تولیدکنندگان را با چالش‌های جدی مواجه کند. در نتیجه، احتمال بیکاری افزایش می‌یابد و این مسئله نیز خود به نو به خود می‌تواند بر جامعه اجتماعی تأثیرگذار باشد.
از سوی دیگر، برخی از کارشناسان معتقدند که حذف یارانه نقدی می‌تواند به دولت این امکان را بدهد که منابع مالی خود را به سمت پروژه‌های زیرساختی و سرمایه‌گذاری‌های کلان هدایت کند. این اقدام ممکن است در بلندمدت موجب رشد اقتصادی شود؛ اما در کوتاه‌مدت تبعات منفی آن بر روی معیشت مردم قابل چشم ‌پوشی نیست.
در نهایت، باید گفت که حذف یارانه نقدی یک مسئله پیچیده و چندبعدی است که نیازمند بررسی دقیق و کارشناسی است. دولت باید با در نظر گرفتن شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور، تصمیمات خود را اتخاذ کند و راهکارهایی برای حمایت از اقشار آسیب‌پذیر جامعه ارائه دهد. تنها در این صورت می‌توان به یک تعادل پایدار در سیاست‌های اقتصادی دست یافت و از بروز مشکلات اجتماعی جلوگیری کرد.