روزهای کوتاه و سرد ، کرونایی که ادامه دارد!

کریس اُسولیوان از بنیاد سلامت روان در آمریکا می‌گوید:«در دوره محدودیت و تعطیلی سعی کردیم خود را با مشکلات روزمره وفق دهیم اما نادیده گرفتن عوارض روحی و عاطفی آن کار راحتی نیست و برای بهبود هم فرصت کافی نداشته‌ایم.»
بعد از سخت‎ترین ماه‌های زندگی برای بیشتر ما، « این‎که به گذشته بازگردیم آسان نیست. همه از پا افتاده‌ایم و حالا باید همگی آن‎را تکرار کنیم.»
کریس می‌گوید دلیلی ندارد وانمود کنیم که این کار راحت است با این حال راه‌هایی هستند که به خودمان کمک کنیم. بسیاری از راه‌ها در این خلاصه می‌شوند که فقط نگران چیزهایی باشیم که در کنترل‌مان هستند. گفتنش آسان است ولی وقتی نگران بیکاری و بی‌پولی هستید عمل کردن به آن آسان نیست.
این یک مقایسه و مثال عجیب است ولی اصطلاح خوبی است در تایید آن‌چه کریس می‌گوید:«در ماه‌های آینده اتفاقاتی خواهند افتاد که نمی‌توانیم برای‌شان برنامه‌ریزی کنیم. نمی‌دانیم آیا برای تعطیلات جایی برویم؟ حتی نمی‌دانیم ماه آینده کجا خواهیم بود.»
بیشتر توصیه‌ها در این باره است که چه‌طور به خودمان کمک کنیم از پس اوضاع بربیاییم ولی کارهایی هم هست که بهتر است انجام‌شان ندهیم؛ برای مثال:
به گمانه‌زنی‌ها در باره کرونا در شبکه‌های اجتماعی زیاد توجه نکنید.
نگران این نباشید که دیگران در قبال محدودیت‌ها چه می‌کنند؛ کاری از دست شما برنمی‌آید.
زیاد اخبار نگاه نکنید.
نکته مهم دیگر این‌که خودتان را با دیگران مقایسه و قضاوت نکنید. ما نمی‌دانیم در فکر دیگران چه می‌گذرد:«ما معمولا درون‌مان را با بیرون دیگران مقایسه می‌کنیم.»
فعلا کارهایی را می‌توانیم انجام دهیم که در دوران محدودیت و تعطیلی کامل نمی‌توانستیم انجام دهیم. سعی کنید با همین دلخوشی‌های کوچک سرگرم شوید.
کریس می‌گوید:«با خودتان و دیگران مهربان باشید. کسانی هستند که با آن‌ها صحبت کنید. خانواده و دوستان‌تان هم تجربه‌ای مشابه شما دارند.» این رویکرد برای اغلب ما مفید خواهد بود. این ویروس بر همه در هر جای دنیا تاثیر گذاشته است. شاید خوب به نظر نرسد ولی این‌که بدانیم که همه هم‌دیگر را درک می‌کنیم و می‌توانیم به هم کمک کنیم دلگرم‌کننده است.