اصرار بر افزایش قیمت از سوی کسبه و تولیدکنندگان، مشکل آنان را حل نمی‌کند!

دلار و هر ارز خارجی دیگر، در مسیر سیر صعودی، بی‌رحمانه می‌تازد و گره گرانی و تورم را ناگشودنی‌تر می‌کند. در این میان فشار فزاینده اقتصادی تقریبا بر تمام اقشار جامعه از تولیدکننده تا فروشنده و مصرف‌کننده وارد می‌شود؛ شکی نیست که وقتی تولیدکننده نتواند مواد اولیه خود را به آسانی و با قیمت مناسب تهیه کند، یا واردکننده نتواند محصول مورد نیازش را با ارزی با ارزش متناسب تهیه کند، قیمت‌ها در هنگام عرضه و فروش، خواناخواه افزایش خواهد یافت. و این مشکلی است که مسئولان باید به کمک کارشناسان اقتصادی و با کمی ایثار و جانفشانی بیشتر، وبرخورد قاطع با رانت و کاسبی تحریم، بتوانند به زودی حلش کنند.

 


دلار و هر ارز خارجی دیگر، در مسیر سیر صعودی، بی‌رحمانه می‌تازد و گره گرانی و تورم را ناگشودنی‌تر می‌کند. در این میان فشار فزاینده اقتصادی تقریبا بر تمام اقشار جامعه از تولیدکننده تا فروشنده و مصرف‌کننده وارد می‌شود؛ شکی نیست که وقتی تولیدکننده نتواند مواد اولیه خود را به آسانی و با قیمت مناسب تهیه کند، یا واردکننده نتواند محصول مورد نیازش را با ارزی با ارزش متناسب تهیه کند، قیمت‌ها در هنگام عرضه و فروش، خواناخواه افزایش خواهد یافت. و این مشکلی است که مسئولان باید به کمک کارشناسان اقتصادی و با کمی ایثار و جانفشانی بیشتر، وبرخورد قاطع با رانت و کاسبی تحریم، بتوانند به زودی حلش کنند.
چنین مشکلات اقتصادی موجب شده است برخی تولید کنندگان، حتی در حالی‌که با هزاران مشکل سعی کرده‌اند کارگاه یا کارخانه تولیدی خود را حفظ کنند، اما در عرصه عرضه، دست‌شان خالی بماند برای مثال، رئيس اتحاديه فروشندگان پوشاک تهران گفته است:«عرضه پوشاک زياد است اما تقاضایی وجود ندارد. فروش پوشاک نسبت به پارسال تقريبا صفر است. در وضعيتي هستيم که توليدکنندگان به سود فکر نمی‎کنند و می‎خواهند چرخه کاری ادامه پيدا کند.»
اصرار بر ادامه چرخه کاری در چنین وضعیتی یعنی این‌که چنین تولیدکنندگانی، تلاش دارند تولید را حداقل کارگرانی را که برای آنان یا در حاشیه تهیه صنعت تهیه پوشاک مشغول کارند، سرپا نگه دارند و تا آخرین نفس نگذارند این کارگران و خانواده‌های‌شان دچار بیکاری و تنگدستی شوند و البته باید توجه کرد که تا کجا و تا کی می‌توان به چنین تلاش قابل ستایشی را ادامه داد؟!
اما از سوی دیگر نکته جالب این‌که  دبیرانجمن صنایع لوازم خانگی ایران خواسته است بر قیمت لوازم خانگی افزوده شود، چون:«مولفه‌های تولید نسبت به سال گذشته ۱۳۰ درصد افزایش داشته است. طبق مصوبه ستاد تنظیم بازار در سال ۱۳۹۷ صرفا ۲۵ قلم محصولی که از ارز دولتی استفاده می‌کنند مشمول قیمت‌گذاری هستند؛ بنابراین تولیدکنندگان معتقدند طبق مستنداتی که به سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان ارائه داده‌اند باید افزایش قیمت داشته باشند.»
گیریم که این افزایش قیمت اتفاق بیفتد، آیا چنین افزایشی کمک خاصی به تولید و مصرف‌کننده خواهد کرد؟ همه ما از مسئول و غیرمسئول می‌دانیم که مدتی است مردم برای تهیه لوازم منزل حتی برای تامین جهیزیه، به لوازم خانگی دست دوم روی آورده‌اند، و با نهایت احتیاط از لوازم منزل خود نگهداری می‌کنند چون حتی قیمت تعمیرات هم بالا رفته است، اگر قرار باشد بر قیمت لوازم منزل افزوده شود؛ طبعا فروش در این بخش هم به صفر نزدیک خواهد شد. همان اتفاقی که در بخش پوشاک افتاده. به نظر می‌رسد تولیدکنندگان، با در نظر گرفتن توان مردم، با دقت و احتیاط بر افزایش قیمت‌ها اصرار کنند، وگرنه آنان نیز به‌زودی ناچار خواهند شد، از سرمایه خود برای ادامه کار، مایه بگذارند یا تغییر شغل دهند.