سرخابی ها موش آزمایشگاهی نیستند!

وضعیت کنونی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس به گونه ای است که احساس می شود با وجود دولتی بودن و حمایت وزارت ورزش، هیچ نهادی در قبال آنها احساس مسئولیت نمی کند.
هر دو باشگاه بدون مدیرعامل و با سرپرست اداره می شوند و علاوه بر بلاتکلیف بودن مدیریت شان، هیئت مدیره چندان قوی و کارآمدی هم برای آنها انتخاب نشده که بتواند کمکی به باشگاه برای حل مشکلات بکنند.
نگاهی به اعضای هیئت مدیره پرسپولیس و استقلال موید این نکته است که ملاک مشخصی برای حضور افراد در ترکیب مدیریتی آنها وجود نداشته و همین امر مسیر را برای ناکارآمد کردن هیئت مدیره فراهم کرده است.
 اساسا وظیفه ترکیب کادر مدیریتی یک باشگاه تدوین راهبرد کلان برای پیشبرد امور جاری و فراتر از آن هموار کردن مسیر رشد و توسعه است. اما در ایران به دلیل سیکل معیوب مدیریتی این جایگاه به منصبی برای کسب شهرت و ثروت تبدیل شده است.
اما فارغ از تعریف غلطی که برای این جایگاه شده، دو مشکل اساسی کادر مدیریتی این دو باشگاه را می توان تغییرات پیاپی و ترکیب ناهمگون ذکر کرد.
سالی نیست که ترکیب کادر مدیریتی دستخوش تغییر و تحول نشود و می توان اینگونه تعبیر کرد که هیئت مدیره این
دو باشگاه مدام در حال عوض شدن  می باشد و  علاوه بر تغییرات پیاپی، مسئله دیگری که مشکل ساز شده ترکیب ناهمگون کادر مدیریتی
است.
 اصرار وزارت ورزش به انتخاب افراد با تخصص ها و کارکردهای متفاوت کار را به جایی رسانده که افراد مسئول مدام علیه یکدیگر موضع می گیرند و اختلاف و نزاع  و ناهماهنگی جزو ترکیب مدیریتی این باشگاه هاست.
وزارت ورزش به عنوان متولی این باشگاه ها باید بیشتر تلاش نماید  و بصورت کارشناسی شده از افراد شایسته استفاده نماید تا مشخص شود که چه معیاری برای حضور فعالان اقتصادی، چهره های سیاسی، پیشکسوتان ورزش و افراد معتمد خود کنار یکدیگر دارد؟ آیا این ترکیب ناهمگون با حجم زیادی از اختلاف نظر و سلایق و تفکرات متفاوت
می تواند مدیر کاربلد انتخاب کند؟ آیا این شرایط بستری را برای سهم خواهی مهیا نمی کند؟ متاسفانه شرایطی به وجود آمده که بسیاری از هواداران تصور می کنند پرسپولیس و استقلال تبدیل به موش آزمایشگاهی شده اند و افراد مختلف برای کسب تجربه پایشان به ترکیب هیئت مدیره باز
 می شود. فراموش نکنیم تا زمانی که این شرایط ادامه دار باشد و روند تغییر نکند، موفقیت های فوتبال ما مقطعی و ناکامی هایمان همیشگی خواهد بود چون بستر سازی مناسب در بیرون از زمین پیش شرط موفقیت باشگاه هاست.