تقویت بنیه دیپلماسی برای تحولات آتی

بوی تغییر و تحولاتی در عرصه منطقه ای و جهانی به مشام می رسد که بعضاً نگران کننده است. نمی توان نسبت به واکنش ها و اظهارنظرهای مختلف از سوی همسایگان و برخی کشورهای اروپایی درمورد مذاکرات احتمالی و یا احیای برجام، بی تفاوت گذشت. به عنوان مثال «اظهارات مقامات سعودی و توصیه به دولت جدید آمریکا برای مشورت با کشورهای عربی پیش از ارتباط گیری با ایران و یا مصاحبه اخیر وزیرخارجه آلمان در مورد مذاکراتی وسیع تر از موضوع هسته ای و مرتبط کردن برنامه موشکی ایران با تعاملات و مذاکرات احتمالی . همچنین اشاره هایی از سوی رئیس جمهور جدید ایالات متحده مبنی بر سخت و دشوار بودن مذاکرات جدید با ایران و تهدیدات مستقیم رژیم صهیونیستی علیه مواضع کشورمان در داخل و خارج و مسائلی از این دست که باید مورد توجه و تأمل  قرار گیرد.»
قطعاً عادی سازی روابط ایران با جامعه جهانی به هیچ وجه مورد وثوق برخی همسایگان و رژیم صهیونیستی نیست، اما این مسئله نباید موجب ایستای دیپلماسی ما و منتظر نشستن برای وقوع حوادث ماند. در چنین فضایی به نظر می رسد بهترین گزینه حرکت بر مدار کاهش تنش ها با همسایگانی است که اگر در باطن دشمنی با جمهوری اسلامی دارند، اما در ظاهر و در قالب وجهه بین المللی حاضرند با کشورمان روابط را احیا و حداقل باب دیپلماسی را  بگشایند.
در رأس کشورهای منطقه باید هرچه بیشتر تنش های موجود با عربستان به عنوان قیم اعراب را کاهش دهیم تا حداقل از توپخانه مستقیم دشمنی آنها در امان بمانیم و به دنبال آن مانع از اشکال تراشی های کشورهای دیگر در حوزه خلیج فارس شویم. نباید فراموش کرد که هرچه یخ روابط میان ایران و عربستان و همسایگان ضخیم تر شود، به همان میزان آنها به دامان اسرائیل گرایش خواهند
یافت.
نکته دیگر مسئله حرکت برمدار منافع ملی است. همانطور که بارها از سوی عالی ترین مقامات امنیتی کشور در مورد باز بودن باب مذاکرات با تمامی قدرت ها و کشورهای جهان بر مبنای منافع متقابل تاکید کرده اند، بهتر است که با اعلام موضوعی رسمی و آمادگی کشور برای رفع اختلافات و تنش های جهانی با غرب بر پایه حفظ منافع و عزت ملی، مانع از سنگ اندازی های کشورهای اروپایی و لابی های مخرب علیه کشورمان گردیم.
مسلماً ابتدا باید کار را با همسایگان شروع کنیم و پس از ایجاد ثبات در منطقه و وصل شدن کانال های دیپلماتیک، مانع از تخریب های مقامات اسرائیلی در میان همسایگان علیه کشورمان شویم. در گام بعدی ضرورت کنار گذاشتن واسطه ها و سهم خواهی هرکدام از آغاز مذاکرات هسته ای می باشد. امروز اروپایی ها به دنبال منافع خود هستند و دیگر کشورهای حاضر در مذاکرات نیز ملاحظات خاص خودشان را دنبال می کنند. لذا باید مانع از این سهم خواهی شد و با اعلام رسمی مواضع خود گام تنش زدایی بر پایه امنیت و منافع ملی را استوار برداریم.