شماره تلفن همراه رند؛ از لاكچري‌گرايي تا كالاي سرمايه‌اي

برخلاف آن‌چه انتظارش مي‌رفت، ناگهان از جايي به بعد، پول معيار و متر مهمي در ساختار سازماندهي اجتماعي شد، و اين پديده چنان گسترش يافت كه حتي روي قيمت يك نوع ميوه در خيابان گاندي با قيمت همان ميوه در خيابان شوش، تاثير گذاشت. وقتي متر و معيار همه‌چيز، پول باشد و سرگرداني نقدينگي فزاينده هم ادامه داشته باشد، يك كالاي صرفا مصرفي، تبديل مي‌شود به كالايي سرمايه‌اي. تبديل كالاي مصرفي به كالاي سرمايه‌اي يعني مي‌توان آن‌را احتكار كرد و با خيال راحت به گران‌ترين قيمت ممكن فروخت؛ فرقي هم نمي‌كنداين كالاي مصرفي، خانه و خودروباشد يا شماره تلفن همراه رند! هر چه‌قدر شكاف طبقاتي ناشي از ثروت‌هاي بادآورده، بيشتر مي‌شود، بريز و بپاش‌هاي لاكچري هم افزايش مي‌يابد؛ فردي كه براي خريد آپارتمانش بيش‌ از 1000 ميليارد تومان پرداخته، طبعا برايش مهم خواهد بود كه قيمت كالاهاي ديگري كه مي‌خرد، نشان‌دهنده تمايز رو به افزايش او با ديگران باشد؛ براي اين فرد مهم خواهد بود كه شماره تلفن همراهش مانند هر كالاي مصرفي ديگري كه دارد، قيمت ميلياردي داشته باشد و همين تغيير سبك زندگي در اثر ثروت‌هاي بادآورده و لاكچري‌گرايي به سبك تازه به‌دنيا رسيدگي، موجب تلاطم بازار و عميق‌تر شدن شكاف
بين طبقات جامعه مي‌شود.
پديده گران بودن قيمت شماره تلفن همراه رند، پديده چندان تازه‌اي نيست، اما مسئله مهم اين است كه ناگهان اين كالاي مصرفي هم ارزشي چندصدميليوني پيدا مي‌كند و اپراتورها، شماره‌هاي رند خود را به مزايده مي‌گذارند تا نهايت آن‌ها را به بالاترين قيمت پيشنهادشده بفروشند و اين داستان در سطوح ديگر، در فروشگاه‌ها، سايت‌ها و آگهي‌هاي مختلف، گسترش مي‌يابد. اين پرسش هم احتمالا براي برخي مسئولان ذيربط ايجاد نمي‌شود كه چرا بايد يك شماره تلفن، قيمت چندصدميليوني داشته باشد، چون آغازگر روند شكافتن طبقات با پول، خود مخابرات است و اپراتورهايي كه سيم‌كارت به مزايده مي‌گذارند.