ورزش مي‌تواند و بايد نماد همدلي و وفاق باشد

ورزش در شكل حرفه‌اي آن، مدت‌هاست به‌نوعي صنعت و تجارت بسيار پررقابت تبديل شده است. صنعتي كه با گردش‌هاي ميلياردي سرمايه، شكل و وجهه خاصي به ورزشكاران حرفه‌اي بخشيده و از آنان سلبريتي‌هايي ساخته كه درآمدهاي نجومي ويژه دارند، خريدوفروش مي‌شوند و هر باشگاهي دربستر رقابت با باشگاه‌هاي ديگر؛ در پي جذب ورزشكاران حرفه‌اي با قيمت‌هاي نجومي است، اين مسئله البته در فوتبال نمود و ظهور بيشتري دارد. فوتبال در جامعه جهاني از طرفداران بسيار زيادي برخورداراست و طبعا با اين ميزان مشتري-تماشاگر و طرفدار- عرصه اين ورزش، صحنه رقابت‌هاي گاهي پرجدالي مي‌شود.
اما نكته مهم اين است كه بنياد و اساس حرفه‌اي‌گري نه فقط در ورزش و در ميان اين عرصه پررقابت و پرآشوب، بايد به وفاق و همدلي ورزشكاران و نيز تماشاگران توجه شود و البته كه در موارد بسياري، ورزشكاران حرفه‌اي، اخلاق‌مداري خويش را ثابت كرده‌اند؛ رقابت و جدال درميدان مسابقات، چيزي است و همدلي در بيرون از دنياي اين رقابت و مسابقات چيز ديگري است؛ در واقع نبايد رقابت موجب شود كه ارزش‌هاي انساني فراموش شوند. كه البته در بسياري از موارد ورزشكاران حرفه‌اي ثابت كرده‌اند كه توانسته‌اند درعرصه‌هاي زندگي اجتماعي، حامي شهروندان خود در شرايط سخت نيز باشند. دراين رابطه مي‌توان به بازي اخيراستقلال اشاره كرد، تيمي كه يكي از رقيبان مدعي تيم پرسپوليس است اما در بازي اخير، برخي از بازيكنان تيم استقلال عكس بازيكنان مبتلا به كروناي تيم پرسپوليس را روي پيراهن خود چاپ كرده‌اند، اتفاقي بسيار قابل تقدير كه نشان مي‌دهد علي‌رغم رقابت‌هاي جنجالي در ميدان مسابقات، بيرون از ميدان نيز همه ما انسانيم و بايد هواي اين ارزش‌هاي بزرگ را داشته باشيم.