هنر موفقیت در آرامش

رفتار متفاوت محرم نویدکیا ؛

هر کس که محرم نویدکیا را بشناسد، می‌داند که چه در انتظارش خواهد بود: آرامش، عمل‌گرایی، نظم، نتیجه‌گرایی و واقع بینی؛ او این مهم را در دوران بازیگری خود به دور از جار و جنجال نشان داد و حالا در دوران مربیگری، مدل متفاوت را بر خلاف آنچه در فوتبال ایران شاهد هستیم، به نمایش گذاشته است.

هنر موفقیت در آرامش

هر کس که محرم نویدکیا را بشناسد، می‌داند که چه در انتظارش خواهد بود: آرامش، عمل‌گرایی، نظم، نتیجه‌گرایی و واقع بینی؛ او این مهم را در دوران بازیگری خود به دور از جار و جنجال نشان داد و حالا در دوران مربیگری، مدل متفاوت را بر خلاف آنچه در فوتبال ایران شاهد هستیم، به نمایش گذاشته است.
به گزارش ایسنا، حال سپاهان و محرم در کنار هم خوب است. این را می‌توان از حال و هوای نقش جهان و وضعیت طلایی‌پوشان در لیگ برتر فهمید. خبری از جار و جنجال نیست و شماره ۴ اسطوره‌ای اصفهانی‌ها، با سبک و سیاق همیشگی خود وارد عرصه مربیگری شده تا سرفصل جدیدی را رقم بزند.
او شبیه هیچکس نیست و به همین دلیل کارش متفاوت از چیزی است که در این سال‌ها در فوتبال ایران به معرض نمایش درآمده است. همزمان با اوج گرفتن سپاهان که معمولا با نمایش های زیبایی همراه است، نویدکیا - برخلاف آنچه در نشست‌های خبری شاهد هستیم - سخن می‌گوید. اگر اغراق نباشد، باید محرم نویدکیا را جلوه‌گر شعار مکتب شاهین یعنی
 "اول اخلاق، دوم درس و سوم ورزش" دانست. او این موضوع را در اخلاق و عمل خود هم نمایش داده است.
کمتر چهره معروفی در این سال‌ها و در شروع کارش آن‌ هم بعد از انتقادهایی که از ورود عجولانه او به مربیگری شکل گرفته بود این چنین سخن گفت: «هواداران سپاهان فراتر از یک بازیکن به من محبت داشتند و برای خودم باور کردنی نبود. این حمایت مسئولیت من را سنگین تر می کند که وقت بیشتری بگذارم و بهتر و هوشمندانه تر فکر کنم تا آنها را خوشحال کنم ولی واقعیت هایی را دوست دارم بگویم و اینکه دوست ندارم چون آنها من را دوست دارند، واقعیت را کتمان کنند. آن‌ها برای من سنگ تمام گذاشته اند ولی نباید زیاد از حد شود. باید به فکر نام سپاهان بود. محرم را دوست دارند و این جای خودش را دارد. من هم اگر یک روزی نتوانم به تیم کمک کنم، خیلی محترمانه کنار می روم تا فرد دیگری به تیم کمک کند. بارها این را گفته ام ولی اینکه این حمایت ها زیاد از حد بشود، خیلی جذابیت
ندارد.»
او در مقطعی که همه به پرسپولیس و شرایط ویژه‌اش به علت حضور در لیگ قهرمانان آسیا، حمله می‌کردند، بدون هیچ تعارفی شروع به تحسین از رقیب دیرینه تیمش کرد؛ موضوعی که به علت اختلاف‌های دو تیم در سالیان گذشته شاید به مذاق هواداران تیمش خوش نیامد اما محرم گفت: وقتی یک کار خوب است، باید همه از آن تقدیر کنند. هیچ وقت دیدگاهم این نیست که چون خودم شرایط خوبی نداشته ام، سایر تیم ها هم شرایط خوبی نداشته باشند. نه. من باید خودم را تغییر بدهم و من باید تیم بهتری برای
بازی ها درست کنم. من باید دیدگاه ها و ایده‌های بهتری بیاورم. اگر کسی بهتر از من آن کار را انجام می دهد، باید به او تبریک گفت.
حواشی مربوط به دیدارهای سپاهان و پرسپولیس در سالیان گذشته هنوز از یاد کسی نرفته است اما در نشست خبری قبل از دو تیم در فصل جاری، مرزبان به نمایندگی از نویدکیا اعلام کرد که مهم‌ترین مساله برایشان اخلاق و روحیه جوانمردی است و همین اتفاق در طول مسابقه رخ داد. این بار حداقل از سمت و سوی بازیکنان و نیمکت سپاهان خبری از تنش و ورود به درگیری‌ها نبود و همین موضوع به برگزاری یک بازی آرام و در عین حال زیبا و مهیج منتج شد.
محرم خودش هم اقرار می‌کند که دوره‌های مربیگری را طی نکرده و فعلا تا تبدیل شدن به یک مربی تمام عیار فاصله دارد؛ موضوعی که در ابتدای ورود نویدکیا به این عرصه با هشدارهایی از سوی دوستان و هم‌بازیان سابق همراه بود اما او بدون واهمه از اقرار به این موضوع، از کسانی در این عرصه کمک می‌گیرد که خودشان سال‌ها سرمربی و مربی بوده‌اند و در مواقع بحرانی، یک آلترناتیو برای سرمربی تیم محسوب می‌شوند. با این حال او در عین پیش بردن برنامه‌هایش، در حال یادگیری از کسانی مانند مرزبان، توتونچی و ... است.
تعریف و تمجید از محرم نویدکیا زیاد است اما اجتناب او از حمله به داوران و نقد اشتباهات داوری، پرهیز از پرداختن به مسائل حاشیه‌ای مانند تعویق بازی تیمش یا کمتر بودن بازی رقبا یا دادن القابی خاص به رقبا و ... چیزی است که باعث شده نویدکیا نظر تحسین‌آمیز دیگران را به خود جلب کند.
محرم سنگ خود را هم با همه واکنده و حد و حدود خود را به خاطر آنچه به آن اعتقاد دارد، مشخص کرده است: «من مخالف این سبک‌ها هستم که بازیکنم برای وقت‌کشی خودش را زمین بیندازد و قطعا این نوع فوتبال اگر از بازیکن من سر بزند خودم نفر اولی هستم که جلوی آن می‌ایستم. این نوع بازی مال تیم‌هایی است که برنامه ندارند. وقت‌کشی برای فوتبال‌های جهان سومی است که خودتان را بیندازید و با داور و نیمکت حریف بحث کنید.»