چرا همیشه ما با همه فرق داریم؟!

بدون هرگونه مقدمه چینی پرانتزی به وضعیت و امورات در کشورمان باز می کنم و قصد دارم به این سئوال بپردازم که "چرا همیشه ما با همه فرق می کنیم؟!".
برای نمونه ملموس این سئوال باید مثال ها و معضلاتی را مطرح کرد. اینکه چرا در مسئله ای همچون تهیه و یا ساخت واکسن تا این حد تنش در کشور میان مسئولان و تشویش در اذهان عمومی وجود دارد؟ مگر امور بهداشتی متولی ندارد و تصمیمات و سیاست های آن با توجه به
 ضرورت ها و بایدها و نبایدهای مختلف، ملاک عمل نیست. پس چه
می شود که هریک از مسئولان و اعضای ستاد مبارزه با کرونا حرف های متفاوت خود را در توئیتر و یا صفحات مجازی مطرح می کنند و هیچ همگرایی باهم ندارند؟ اگر قرار است واکسن از کواکس خریداری شود، خب بشود! اگر قرار به خرید از روسیه و دیگر کشورهاست، کافی است اطلاعات بهداشتی و تأییدیه های آن برای خود مسئولان محرز گردد تا اختلافات سلیقه ای خود را درون جلساتشان حل کنند و این چنین جامعه را دچار هیاهو نکنند.
چرا مردم ما معمولاً از سیر تحولات جهانی در عرصه های مختلف عقب می مانند، و علیرغم اینکه پتانسیل های فراوانی در کشور وجود دارد و جایگاه کشورمان در منطقه و جهان بسیار حساس و تاثیر گذار است، اما هیچوقت گرداننده و یا مبدع و هدایت کننده تحولات نیستیم و اغلب به تحولات فقط واکنش نشان می دهیم؟! درحالی که بر روی کاغذ
چشم اندازهای مختلفی را ترسیم کردیم که براساس آنها باید تا چند سال دیگر قدرت اول منطقه و قدرتی جهانی در عرصه های مختلف باشیم؟!
در نمونه ای دیگر آیا درهمه جای دنیا فعالیت اقتصادی برای مردم
به گونه ای است که مسئولان آنها را توصیه به حضور در بورس کنند و سپس چنان سقوطی بر سهام های مختلف حاکم شود که اصل سرمایه افراد از بین برود و هر روز مالباختگان جلوی یک نهاد و یک سازمان اعتراض به پا کنند؟! چرا روند یک فعالیت اقتصادی که تأثیر مستقیم بر تولید و رونق صنعت کشور دارد، این چنین باید موجب فرو رفتن اقشار مختلف در
ضرر و زیان گردد. مگر این پول ها به کارخانجات و واحدهای تولیدی تزریق نشده، پس حاصل این همه سرمایه گذاری کجا نمود پیدا کرده و پول این مردم کجاست؟!
چرا ما برای محدودیت های کرونایی جریمه گذاشته ایم؟! براساس محدودیت های کرونایی تردد شهر به شهر ممنوع بود. چرا مثلا یک نهاد نظامی مثل ارتش ورودی و خروجی شهرها را با چند عدد بلوک و چند دستگاه ماشین مخصوص نبست تا عبوری صورت نگیرد. اما در عوض
می بینیم که بعضاً ورودی و خروجی باز است اما قبل و بعد از آن
 اکیپ هایی از مأموران ایستاده اند و ماشین هایی که وارد جاده شده اند را جریمه می کنند و با دادن برگ جریمه اتومبیل عبور می کند! آیا نیت جلوگیری از عبور و مرور است یا جریمه کردن افراد؟!
از این دست تناقضات بسیار فراوان است و محدود به کرونا یا مسائل مالی و سیاسی نیست. در بررسی این موضوع باید اذعان داشت که ما با دو مشکل اساسی مواجهیم: «1- عدم فرهنگ اجرای قانون 2- اجرای
سلیقه ای قانون».
درتمام دنیا جامعه به معنای کلی یعنی مردم و مسئولان، همگی خود را مقید به اجرای قانون برای حفظ حق و حقوق خود می دانند. به عبارتی قانون را حافظ منافع خود و مجری قانون را به عنوان کارگزار خود قلمداد می کنند.

اما در کشورما به سبب ضعف های فرهنگ رفتاری و عدم پذیرش نقش کارگزاران در میان جامعه، شاهد تناقضات این چنینی هستیم.
نکته دوم سلیقه ای اعمال شدن قانون است که نقش به شدت مخربی در اعتلای قانون و اجرای آن دارد. به عبارتی وقتی قانون مدون و مشخص مورد تفسیر به رأی قرار می گیرد، از این مرحله به بعد دیگر قاطعیت قانون خدشه دار می شود و هرکسی قانون را بنابر تحقق منافع خود تفسیر
 می کند. درحالی که قانون با تشخیص و پیش بینی ابعاد مختلف موضوعات، راهکارها و ابزارها و مسیرهای مشخصی را ذکر کرده که هرگونه عدول و یا اضافه کردن به آن تخطی از قانون تلقی می شود. اما این مسئله در کشورما رعایت نمی شود و به همین سبب است که "همیشه ما با همه فرق داریم!"