ضرورت "ایران گرایی" برای عبور از مشکلات

مدتی است سرزلف تمام مشکلات کشور به تعاملات خارجی و نحوه سیاست خارجی در ارتباط با مسائل امنیتی گره خورده است. موضوعی که در جایگاه خود بسیار با اهمیت و تاثیر گذار است اما نباید آن را آب حیات مشکلات کشور قلمداد کرد چرا که در این صورت سررشته اختیار از کف خواهیم داد.
متاسفانه این رویکرد از سوی نامزدهای انتخاباتی نیز مورد توجه و استفاده قرار گرفته است و اکثرا تمرکز خود را بر بیان نوع رفتار در سیاست خارجی معطوف کرده اند. این رویه افتی برای امورات داخلی کشور است بخش اعظمی از مشکلات در آن خلاصه می شود اما کمتر مورد توجه و بررسی قرار می گیرد.
امروز کشور نیاز به رویکردی با موضوعیت "ایران گرایی" دارد تا با تکیه بر توانایی های کشور مسیری برای برون رفت از مشکلات داخلی مهیا شود.
اینکه برنامه مدون و مشخصی از سوی نامزدها برای پرداختن به مشکلات داخلی مطرح نمی شود و شاهد کلی گویی ها از سوی افراد هستیم این نگرانی را ایجاد می کند که انرژی کشور در مسیر هدر رفت قرار گرفته و جای مدیریت داخلی را بیش از پیش خالی می کند.
ایران گرایی می تواند نیروی انسانی داخلی را فعال کند و
پتانسیل های موجود را به کار گیرد تا سکون و کرختی موجود از مدیریت داخلی کشور زدوده شود.
در حقیقت ایران گرایی پرداختن به اولویت هایی است که یک سوی آن مصالح کشور و سوی دیگر آن منافع ملت قرار دارد.لذا هرآنچه در این چارچوب مدیریتی قرار گیرد در ذیل ایران گرایی است.
اگر بتوانیم در میدان انتخابات و سیر مدیریتی کشور مفهوم ایران گرایی را جامه عمل بپوشانیم می توان امید داشت تا هم میزان مشارکت عمومی افزایش یابد و هم اعتبار بهره وری کشور را ارتقا بخشد.
لذا این انتظار وجود دارد که مسئولان کشور چه آنها که
برسر کارند و چه آنها که به دنبال انتخاب شدن از طریق مردم هستند،اولویت
 برنامه های اجرایی را بر محور ایران گرایی قرار دهند و در این مسیر علاوه بر حل مشکلات مردم سرعت توسعه در کشور را افزایش دهند و
شاهد رشدی متوازن در امورات کشور باشیم.