عیار سنجش مسئولان،خدمت است نه القاب

«دولت ها می آیند و می روند، اما مسئولان از پستی به پستی دیگر منتقل می شوند». این گزاره اصلی در ساختار مدیریتی ماست و گویا قرار بر تغییر این الگو نیست و در خوش بینانه ترین حالت آنها را در دانشگاه ها و پژوهشکده ها منتظر می گذاریم تا درآینده ای نچندان دور مجدد مسئولیت اداره و نهاد و سازمانی را برعهده بگیرند.
اما معیار و ملاک سنجش لیاقت و کارنامه کاری آنها، چیزی نیست جز «خدمت». البته خدمتی که برای جامعه ملموس باشد و نه اینکه مدیران جدید و قدیم از یکدیگر تعریف کنند و القاب پرطمطراق به یکدیگر بدهند و نهایتاً با لوح و تقدرنامه و سکه از یکدیگر تقدیر و تشکر به عمل آورند!
این مسئله را در برخی مراسمات دولتی ها از یکدیگر مشاهده کردیم که بعضاً موجب دهن کجی رسانه ها و مردم نیز گردید.
دراین که مسئولان در پست های مختلف سعی دارند کاری موثر و کارنامه ای درخشان برای خود باقی بگذارند شکی نیست، اما به هرحال مولفه های مدیریتی در افراد یکسان نیست و نمی توان انتظار داشت که فلان رئیس همچون فلان رئیس عمل کند و یا فلان وزیر از روی دست وزرای قدیمی تر اقدام نماید.
 اینجا بحث توانایی های فردی، استعداد ذاتی ، دانش تحصیلی و تجربی، بینش تئوریک و عملی و داشتن چشم انداز هدف مطرح است که متاسفانه در برخی موارد مسئولان ما بخشی از این مولفه ها را ندارند.
لذا این که کدام دولت و کدام وزیر و کدام مسئول نامش ماندگار شود و کارنامه اش برای مردم حتی تا سال ها بعد موثر واقع گردد، با دادن القاب و تقدیر و تشکرهای تعارفی حاصل نخواهد شد و اقدامات این چنینی صرفاً موجب رنجش جامعه خواهد شد.