ریشه مشکلات اقتصادی ما داخلی است یا خارجی؟!

گفتن از قیمت های وحشتناک ارز در بازار تکرار مکرراتی است که این روزها همه جا شنیده می شود و انگار جامعه عادت کرده است که نظاره گر تحولاتی باشد که نفعی از آن عایدش نمی شود و باید فشارهای ناشی از آن را تحمل کند. چرا که مسئولان نیز همچون مردم نظاره گر تحولات هستند و اگر اطلاعی از دلایل این تحولات دارند، اقدامی نمی کنند.
بدون تعارف باید از مسئولان دولتی و نمایندگان مجلس که هر دو طیف مدام از "دغدغه معیشتی" مردم حرف می زنند، پرسید که در راستای این دغدغه های مردم چه کار می کنند. چرا اتفاقی رخ نمی دهد و راهکاری مشخص برای کنترل اوضاع اتخاذ نمی شود.
مسئولان دولتی دلایل گرانی باورنکردنی و روزانه ارز را به اتفاقات در عرصه سیاست خارجی مرتبط دانسته اند و آن را شوکی گذرا ناشی از قطعنامه شورای حکام و طرح تمدید تحریم های تسلیحاتی ایران در شورای امنیت قلمداد کرده اند. درحالی که تا پیش از این مسئولان همواره از انسجام اقتصاد کشور در برابر تحولات خارجی صحبت می کردند.
همچنین نمایندگان مجلس نیز پیش از ورود به بهارستان، اولویت اصلی شروع وظیفه نمایندگی خود را رسیدگی به اوضاع معیشتی جامعه و فشارهای اقتصادی، عنوان کرده بودند. اما امروز آنچه مشاهده می شود پرداختن به مسائلی بی ارتباط با معیشت مردم می باشد که رنگ و لعاب سیاسی آن بیشتر به چشم می آید. نمایندگانی تا پیش از انتخابات هریک به عنوان کارشناس اقتصادی راهکار برای برون رفت مشکلات اقتصادی می دادند چرا امروز هنوز هیچ طرح و دستورکار اقتصادی و معیشتی برای جامعه نداشته اند.
این مسائل درحالی است که کارشناسان اقتصادی، نظراتی متفاوت از مسئولان کشور دارند و گرانی بازار ارز را ناشی از سیاست های اقتصادی در داخل کشور می دانند. حتی اگر این نظرات کارشناسی را نپذیریم و ادعای مقامات رسمی کشور را ملاک افسارگسیختگی بازار ارز وطلا بدانیم، باز این ابهام وجود دارد که چرا نهادها و مسئولان اقتصادی اقدامی درجهت کنترل این مسئله اتخاذ نمی کنند و هر روز شاهد رشد قیمت ها در بازار هستیم.
از بانک مرکزی گرفته تا نهادهای مختلف حکومتی، بر ذخایر عظیم و بی سابقه ارزی طی چهل سال گذشته تاکید دارند، اما چرا هیچ تدبیری برای ایجاد تعادل در بازار صورت نمی گیرد از جمله ابهاماتی است که جامعه را نگران کرده است. از یکسو ذخایر ارزی کشور را بی بدیل می دانیم و از سوی دیگر بهبود وضعیت بازار ارز را منوط به ورود قریب الوقوع مطالبات ارزی از عراق و صادرکنندگان داخلی می دانیم.
آنچه مسلم است متضرر اصلی این جریانات ارزی، مردم ضعیف جامعه و اقشار کم درآمد هستند که ارزش دریافتی ماهانه آنها هر روز تقلیل می رود و نگران معیشت خانواده خود هستند. ادامه این وضعیت علاوه بر این که بنیان های اقتصادی جامعه را متزلزل ساخته، موجب سرخوردگی و ناامیدی جامعه از عملکرد مسئولان و وعده های حکومتی گردیده است. مسئولان باید بپذیرند که اعتماد عمومی به شدت در حال تضعیف شدن است و اگر مشارکت حداقلی در انتخابات مجلس را نادیده گرفتند، باید نگرانی شدید از انتخابات ریاست جمهوری سال آینده داشته باشند.

hamidasgari2020@yahoo.com