کم لطفی در حق خود نکنیم

عرصه فرهنگ و هنر به عنوان یک وادی اثرگذار و ارزشمند در پهنه جهان شناخته می شود که اهالی آن ورای بسیاری از بایدها و نبایدها و اغلب در مسیر خواست و نیاز جوامع پیش می روند. اگرچه طی سال های اخیر با گسترش و نفوذ شبکه های اجتماعی برخی افراد با رویکرد منفی وارد عرصه اثرگذاری شده اند و خود را به چهره های مشهور و شناخته شده تبدیل کرده اند، اما واقعیت و اصالت یک چهره فرهنگی و هنری برای آنها که اهل تأمل و تعمق در کنش های مختلف سیاسی،اجتماعی و اقتصادی هستند، قابل شناسایی است.
"جشنواره فیلم کن" یکی از همین تحولات فرهنگی است که درآن به صورت حرفه ای به حیطه فیلم سازی توجه می شود. فیلم هایی که بتوانند دارای ویژگی های خاصی از یک برداشت رایج در زندگی انسان ها ارائه کند. این ویژگی های خاص اعم از فیلمنامه تا بازیگران و تصویربرداران و صداگذاران و... مورد توجه است.
درهمین رابطه امسال در این جشنواره چند تن از سینماگران ما به عنوان داوران این جشنواره و برخی به عنوان بازیگر و برخی نیز به عنوان سازندگان فیلم در زمره برترین ها قرارگرفتند. اما کم لطفی اینجاست که در صدا و سیما هیچ نام و نشانی از اینها دیده نمی شود و انگار بخش های خبری باید صرفاً کنترل و نظارت گرانی و کشف موادغذایی و پوشش جنگ اوکراین و سوریه و برگزاری جشن سرودخوانی نوجوانان و اخبار کرونا و ...را پوشش دهد.
این برای ما زیبنده نیست که هنرمندان را در زمان های مشخص مورد توجه قرار دهیم و موفقیت هایشان را در عرصه های بین المللی را نادیده و بی اهمیت قلمداد کنیم. مردم شاهد و ناظر این رفتارها هستند.