بی اهمیتی کرایه خانه ها به نرخ های مصوب

درحالی که درجلسه سران سه قوه میزان نرخ افزایش اجاره بها برای تهران 25 و سایر شهرها 20 درصد درنظر گرفته شده اما تب بالای کرایه خانه ها در پایتخت بسیاری از مستاجران را مستاصل نموده است.
درحال حاضر بسیاری از اجاره نشین ها به سبب موقعیت شغلی خود در تهران مجبور به مهاجرت به شهرهای اطراف تهران همچون کرج، شهریار،اندیشه، اسلامشهر، رباط کریم، پاکدشت و مامازندو...شده اند.
این درحالی است که نرخ اجاره بها در اطراف تهران نیز بعضاً بیش از نیمی از درآمد و حقوق ماهیانه خانوار را به خود اختصاص
می دهد و شرایط سختی را رقم زده است. اما این گرانی تنها به مهاجرت ختم نشده و برخی مستاجرها برای پوشش هزینه سال جدید
 اجاره ‌نشینی در تهران، گزینه «اجاره‌نشینی مشارکتی» را در قالب زندگی در آپارتمان‌های اشتراکی در دستور کار قرار داده‌اند.
توجه داشته باشید که این خانه های اشتراکی مربوط به دانشجویان و یا مکان های اداری اشتراکی نیست، بلکه دو خانواده که اغلب آشنا و یا فامیل هستند با هم یک خانه را کرایه می کنند و به صورت اشتراکی زندگی خود را ادامه می دهند! حال این شیوه های جدید چه معضلات و تبعاتی را به همراه خواهد داشت در آینده ای نه چندان دور هویدا خواهد شد.اما بحث اصلی برسر عدم دستور پذیری بازار اجاره مسکن از
نرخ های مشخص و مصوب شده است. صاحب خانه ها نیز همچون دیگر اقشار جامعه درگیر گرانی و تورم شدید شده اند و اموراتشان نمی گذرد. وقتی هزینه زندگی آنها چند برابر شده طبیعی است که اجاره خانه را نیز متناسب با مخارجشان افزایش دهند. ولی تنها چیزی که تغییر
نمی کند و ثابت است درآمد خانوارهای مستاجر است. حقوق و دریافتی آنها سالی 10 تا 15 درصد افزایش می یابد اما هزینه های زندگی تنها در بخش مسکن در بهار امسال بیش از 50 درصد افزایش داشته است.
این وضعیت زندگی مردم را دچار سردرگمی کرده است واقعاً راه چاره ای برای خود نمی بینند...!