پرهیز از حاشیه و سیستم آفرینی برای اقتصاد

مشکلات اقتصادی و معیشتی برای مردم دولت را برآن داشته تا تمام توان خود را صرف فراهم سازی نیازهای جامعه نماید تا فشار کمتری بر زندگی مردم وارد شود. اما این مسئله در برخی موارد موجب  سرگرم سازی انرژی بخش های مختلف بدنه دولت می گردد که جز کندی و سنگینی توان اجرایی حاصلی به همراه نخواهد داشت و اگر هم داشته باشد به میزان انرژی و هزینه ای که صرف می شود آورده به بار نخواهد  آورد.
بحث آزادسازی قیمت آرد جهت جلوگیری از قاچاق و مدیریت
مصرف بهینه نان از سوی مصرف کنندگان دولت را بر آن داشت با راه اندازی یک سیستم یکپارچه هوشمند خرید نان از نانوایی ها را با دستگاه های هوشمند مدیریت کنند و مردم برای خرید نان از آن کارتخوان های استفاده نمایند تا میزان خرید نان از سوی مردم و مصرف آرد از سوی نانوایان مشخص گردد تا آرد سهمیه ای از مسیر مصرف داخلی خارج نشود و در مسیر قاچاق قرار نگیرد و یا با قیمتی بالاتر سر از نان فانتزی فروش ها و قنادی ها
درنیاورد.
براساس گفته مسئولان چیزی بیش از 30 درصد آرد سهمیه ای که به نانوایی ها اختصاص می یابد در مسیر مصرف نان مردم قرار
نمی گیرد و از چرخه خارج می گردد. اما برای جلوگیری از این هدر رفت آرد دولت درحال راه اندازی سیستمی دیگر بر سیستم های کنترلی اجرایی می باشد و قاعدتاً برای مدیریت آن باید درون سیستم های اقتصادی و مالیاتی و نظارتی نهادهایی جدید راه اندازی گردد و افرادی به امورات این
 کارتخوان ها و حساب و کتاب آمارهای آن و ساماندهی و نظارت و بازرسی بر عملکرد آنها مشغول شوند.
حال اینکه کارتخوان ها باید چطور کارکنند و چه میزان باید کارت کشیده شود تا میزان مصرف راستی آزمایی گردد و تا چه زمانی این سیستم کارایی خواهد داشت در هاله ای از ابهام است و از جمله اموراتی است که به نظر می رسد برای دولت حاشیه ساز خواهد بود.
شکی در این نیست که دولت به دنبال مدیریت مابه التفاوت قیمت نان یارانه ای و آزاد است . به عبارتی درصدد است تا آردی که با پول بیت المال به دست مردم می رسد مورد سواستفاده قرار نگیرد. این کار را
می شد با روش های دیگری مدیریت کرد و بی جهت باری بر امورات اجرایی اضافه نگردد. برای جلوگیری از قاچاق می شد با افزایش توان مرزبانی ها مانع از این اقدام شد و یا با کنترل بازرسی ها مانع از انتقال آرد نانوایی ها به قنادی ها گردید.
جدای از تمام این مسائل هدف جلوگیری از فشار قیمت ها برمردم است. پس چرا همین مابه التفاوت آرد یارانه ای را به حساب مردم
نمی ریزیم تا خودشان از پس قیمت نان برآیند. با این روش فرهنگ مصرف نیز خیلی سریع در میان مردم اصلاح می شد و دور ریز نان نیز به شدت کاهش می یافت.
با تمام این اوصاف امروز کارتخوان های نان به تهران رسیده است. امیدواریم این سیستم کارایی لازم را داشته باشد. اما انتظار می رود تا دولت هرچه بیشتر خود را از زیر بار حواشی این چنین خلاص کند و تمرکزش را براموراتی قرار دهد که موجب تحول در اقتصاد می شود.