فاصله ما با همسایگان چقدر دور می شود!

امروزه مرزها و فاصله های جغرافیایی جای خود را به مرزهای تکنولوژی داده اند. کشورها در این مسیر فاصله خود با همسایگانشان را از پهنه افقی کنار گذاشته اند و به سلسله مراتب عمودی در مسیر توسعه روی آورده اند. به عنوان مثال ایران در این سوی تنگه هرمز با اندک فاصله ای با امارات آن سوی خلیج فارس قرار دارند. اما درعالم پیشرفت و تکنولوژی فاصله میان دو کشور به حدی است که همطراز شدن میان دوکشور کمی دور از ذهن به نظر می آید.
به لحاظ اقتصادی امارات تبدیل به هاب تجاری و بازرگانی دنیا شده است و برخی کشورها از آن سوی آتلانتیک برای پیگیری تجارت خود دبی را به عنوان دفتر مرکزی انتخاب می کنند. به لحاظ رشد تکنولوژی هم امروز شاهدیم که بسیاری از اولین های جهان در امارات کلید می خورند.
تاکسی های پرنده، پرتاب فضاپیما، راه اندازی تاسیسات هسته ای در
خلیج فارس، تأسیس بزرگترین موزه علم و تاریخ، ورود به عرصه فناوری های هوشمند در حوزه مختلف از جمله این موارد است.
اما در آخرین نمونه رشد فناوری و تکنولوژی باید به راه اندازی بزرگترین مرکز فناوری جهان بدون کربن در دبی اشاره داشت. هرچند که اقدامات فنی در این مسیر توسط شرکت های غربی صورت می گیرد اما این نشان از اهمیت و دغدغه امارات در حوزه رشد و تکنولوژی های روز دنیاست.
مقامات اماراتی در توجیه راه اندازی این مرکز بیان داشته اند: "افزایش جمعیت، شهرنشینی و تأثیرات تغییرات آب و هوایی موجب افزایش نیاز شهرها به انعطاف‌پذیری، زیست‌پذیری و هوشمند بودن شده است. از این رو، ایجاد شهرهای پایدار دیگر یک انتخاب نیست و به یک ضرورت تبدیل شده است.
این امر مستلزم برنامه‌ریزان با تجربه در طراحی و ارائه جوامع پایدار است."
متولیان ای طرح معتقدند ساخت و ساز جدید در دبی به گذار جهانی به سمت کسب اهداف کربن صفر خواهد پیوست و می تواند به خانه کارآفرینان نمونه تبدیل شود. این شرایط دبی را به یک مرکز شهری برای ارائه نوآوری و توانمندسازی یک زیست ‌بوم فناوری منحصر به فرد برای گسترش در کشور امارات و جهان تبدیل می کند.  
نگاه امارات درحوزه علم و فناوری به نقطه اوج آینده یعنی حیات هوشمند و سبز و بدون کربن در کره خاکی است. این نگاه زمینه حرکت این کشور در مسیرهای مختلف توسعه را فراهم خواهد ساخت. حال کمی به عملکرد خود در عرصه های مختلف علمی و فناوری و اقتصادی نگاهی بکنیم، آیا جایی برای مقایسه وجود دارد؟!
فاصله ما با همسایگانمان درحال زیاد شدن است. هریک از این کشورها در حوزه های مختلف درحال دستیابی به تکنولوژی های روز دنیا و ایجاد زیر ساخت های توسعه پایدار هستند. اگر در توجیه این افزایش فاصله بحث تحریم ها را به میان بکشیم، بازهم باید عملکرد خود را مورد نقد و بررسی قرار دهیم تا ببینیم چطور مسیرمان از مسیر تعامل جهانی خارج شد و همچنان درحال چالش و درگیری های متعدد در این مسیر هستیم.
نباید اجازه دهیم این فاصله میان ما و همسایگان بیش از این گردد. اجازه ندادن به معنای تخریب و تضعیف مسیر رشد آنها نیست، بلکه باید سیاست ها و برنامه ریزی کشور را به گونه ای طراحی و پیش برد که ما نیز در این مسیر توسعه پایدار قرار گیریم و از هرچه که مانع این حرکت
می گردد پرهیز و درصورت وجود آن را برطرف کنیم.