حداقل دستمزد همسایگان هم وسوسه انگیز شده است!

مسئله بیکاری و کمبود درآمدها مشکلات بسیاری را برای مردم ایران به وجود آورده است. به هرحال در هر سطح و قشر و طبقه ای که افراد زندگی کنند برای گذران معاش خود نیازمند حداقل درآمدی هستند که بتوانند ابتدایی ترین مسائل حیات خود و خانواده را تأمین نمایند. این حداقل درآمد در کشورهای مختلف متفاوت است اما مقدار آن نیاز افراد به خوراک و پوشاک و مسکن را کفاف می دهد.
همین مسئله موجب تشدید میل به مهاجرت های فصلی و یا دائمی برای بسیاری از نیروهای کار برای رفتن به کشورهای همسایه همچون ترکیه و عراق و کردستان عراق گردیده است. براساس آخرین تصمیم دولت ترکیه حداقل دستمزد ماهانه در این کشوربا افزایش ۵۵ درصدی به ۴۵۵ دلار
(بیش از 18 میلیون تومان) رسیده است و در عراق حداقل دستمزد نیروی کار ساده 350 دلار(حدود 15 میلیون تومان) است.
این درحالی است که حداقل حقوق در ایران با نرخ های اخیر دلار کمتر از 150 دلار(6میلیون تومان) می باشد. به عبارتی حداقل حقوق ما سه تا دو برابر کمتر از حداقل حقوق کشورهای عراق و ترکیه می باشد. به همین سبب شاهدیم که برخی شرکت های کاریابی بعضاً به صورت غیرقانونی اقدام به اعزام نیروی کار ساده به شهرهای مرزی ترکیه و عراق می کنند و بخشی از درآمد کارگران را به عنوان کارمزد بر می دارند.
متأسفانه هیچ معیاری جهت تطبیق درآمدها و هزینه ها در کشورمان وجود ندارد و این مسئله زندگی اکثریت مردم را به چالش کشانده است. کسب درآمد به ریال برای یک سال کاری و هزینه به دلار با نرخ صعودی به صورت روزانه، عادلانه نیست.