جامعه، گرفتار یک درد نیست

مشکلات اقتصادی و اجتماعی همچون دو لبه قیچی درحال بریدن شریان های اصلی صبر و تحمل مردم هستند به گونه ای که دیگر ادامه چنین شرایطی برای بسیاری از اقشار جامعه امکان پذیر نیست. درد معیشت و تأمین نیازهای اولیه همچون خوراک و مسکن که بخشی از حداقل های یک زندگی عادی می باشد، تبدیل به چالشی عظیم برای همگان گردیده است. منظور از همگان آن دسته از مردمی است که کار و شغل ثابت دارند و درآمدشان کفاف مخارجشان را نمی دهد، حال اینکه این وضعیت برای خانواده های بیکار و بی سرپرست و بیماران صعب العلاج و ... بسیار وخیم تر است.
اما در بین این همه مشکلات شاهدیم که با شانتاژهای تبلیغاتی رسانه های خارجی موضوعاتی حاشیه ای تبدیل به دغدغه ها و اولویت های اصلی کشور گردیده است. شدت پرداختن به مسائلی که جزو نیازها و گرفتاری های مردم نیست، این شائبه را ایجاد می کند که گویا برخی به دنبال دامن زدن به حواشی هستند تا مشکلات اصلی کشور را به حاشیه برانند!.
شکی وجود ندارد که آفات و ناهنجاری های فرهنگی و اجتماعی برای جامعه آسیب رسان است و باید به آن پرداخته شود، اما این جامعه دردها و زخم های بسیار عمیق تری دارد که بی توجهی به آن موجب از دست رفتن حیات آن می گردد. بیماری که سرطان تمام وجودش را گرفته است با گفتار درمانی حالش خوب نخواهد شد و نیاز به عمل جراحی و درمان های پیشرفته و تخصصی دارد.
اگر برای برخی ناهنجاری ها و مشکلات اجتماعی ستاد و کمیته و پایگاه ویژه تشکیل می دهیم، بد نیست درمورد دیگر نیازها و مشکلات جامعه نیز
دغدغه مند شویم و به طور جدی و فوری به آنها رسیدگی شود.