آفات ها را از نگاه بزرگان درمان کنیم

با توجه به ایام شهادت "امیرمومنان علی علیه السلام" و لیالی قدر فرصتی دست داد تا توجه و مطالعه ای در کلام ایشان در نهج البلاغه و دیگر متون الهی و سیاسی داشته باشم. خطبه ها و نامه های حضرتش خطاب به مردم و کارگزاران حکومتی حاوی نکات و دستورالعمل هایی است که گویا تحلیل گری خبره درعرصه سیاسی و اجتماعی اقدام به آسیب شناسی جامعه ما در عصر حاضر را در دست داشته و این مطالب را برای ایام کنونی تجویز کرده است.
از اخلاقیات اجتماعی و فردی برای مردم و حاکمان گرفته تا نحوه برخورد با اقشار و طبقه های جامعه، حاوی نکاتی نغز است که حضرت علی(ع) بسیار موشکافانه و البته مستقیم به آن اشاره داشته است که هر بند آن نیاز به تفسیر و توضیح است. اما آنچه توجه نگارنده را جلب کرد آفت شناسی حکومت از نگاه ایشان در چهار بند بود:
- واگذاشتن و ضایع ساختن اصول
- تمسک به فرعیات و پرداختن به امور غیر مهم
- مقدم ساختن انسان های فرومایه و پست
- به عقب راندن و بی توجهی به انسان ها فرهیخته
اگر قدری به این چهار بند توجه داشته باشیم می بینیم که احتمالا دچار
آسیب های نسبی در این زمینه شده ایم و دقیقاً این آفات همان است که در پی خود تبعات بسیاری را به همراه دارد که به زعم حضرتش موجب نارضایتی مردم می گردد(نامه به مالک اشتر).
باید نگران بود که اصول ارزش و چارچوب های انقلاب مردمی 57 دچار آفت شود و به بهانه های دیگر بهای آن ارزش ها را ازبین ببریم و مواردی دیگر را بنا به خواست و سلیقه و درجهت تأمین منافع فردی و گروهی به عنوان اصول اصلی انقلاب پیگیری نماییم.
باید نگران بود که مسائل و موارد حاشیه ای را بر امور اصلی و حیاتی جامعه و کشور اولویت دهیم و اینطور جلوه دهیم که این موضوعات فرعی، عامل تمامی مشکلات و ناکارآمدی هاست.
باید نگران بود که به سبب جناح بازی های سیاسی و تقسیم بندی های سلیقه ای، موجب ایجاد فضایی مناسب برای خودنمایی افرادی گردد که جز تأمین امیال سیاسی و اقتصادی خود درپی درد مردم و کشور نیستند.متأسفانه با تنگ کردن حلقه گزینش ها و ایجاد یک ویترین تصنعی، بستری برای برخی فرصت طلبان ایجاد شده است که در جایگاه های مختلف جایی برای خود باز کنند به قدرت و ثروت عمومی دست درازی کنند.
باید نگران بود که اگر نخبگان و صاحبان فکر و اندیشه را از دست بدهیم دچار آفتی خواهیم شد که جبران آن غیرممکن است. انسان های فرهیخته درعرصه های مختلف، به منزله ثروت های بی بدیلی هستند که موجبات رشد و تعالی جوامع خود را فراهم می سازند. حال اگر این افراد را از مراکز تصمیم سازی و تصمیم گیری دور سازیم و یا موجب خروج آنها از کشور شویم و یا به کناری نگاه داریمشان، قطعاً آسیبی جدی بر روند حکومت داری ایده آل از نظر حضرت علی(ع) وارد خواهد آمد.