رسیدن به مرز "بی تفاوتی" نگران کننده است

داشتن دغدغه عمومی نسبت به عملکرد مدیران و مسئولان حقی طبیعی و البته لازم جامعه می باشد چرا که مطالبه گری و پرسش گری و حتی مواخذه صاحبان مسئولیت، موجب نوعی نظارت هدفمند نسبت به کارنامه عملی دستگاه های مختلف می گردد و از سوی دیگر سطح کیفیت مدیریت ها را در ادوار مختلف مشخص می کند و ناکارآمدی ها را برای تصمیمات آینده مورد توجه قرار می دهد.
اما وضعیت نگران کننده زمانی است که این دغدغه ها و مطالبه گری ها ، تبدیل به "بی تفاوتی" گردد. نارضایتی هایی که ممکن است از سر عدم توجه و ترتیب اثر نظرات عمومی نسبت به موضوعی خاص باشد و یا از سر بی توجهی مسئولان مربوطه به دغدغه های مردم باشد و یا از سر نارضایتی کلی نسبت به عملکرد رسمی کشور باشد که موجب بی انگیزگی و نا امیدی جامعه نسبت به اصلاح امور می گردد، که این نوع آن بسیار خطرناک و تهدید کننده است.
چون جامعه ای که نسبت به تصمیمات و عملکرد نمایندگان ومسئولان رسمی کشور بی تفاوت باشد، نمی تواند نقش سازنده ای در بهبود اوضاع و مشکلات ملی داشته باشد و سرنوشت مملکت را با آینده خود همراستا نمی بیند.
نمونه بارز این وضعیت را اگرچه در عملکرد کلی جامعه می توان مشاهده کرد، اما مصداق آماری آن را می توان در نظرسنجی های اینترنتی توسط سایت ها و مراکز آمارگیری در مورد مسائل مرتبط با مدیریت کشور مشاهده کرد. به عنوان مثال طی ایام اخیر بحث استیضاح برخی وزراء به سبب عملکردشان توسط مجلس مطرح شده است. برخی سایت ها دراین باره نظرات مردم را جمع آوری کرده اند و در گزینه های پرسشگری خود علاوه بر گزینه موافق یا مخالف استیضاح، گزینه سومی تحت عنوان"نظری ندارم" نیز اضافه کرده اند.
در روال عادی باید نتیجه این آمارگیری میان موافقان و مخالفان تعیین کننده باشد. اما رقابت آماری در اکثر این نظرسنجی ها میان یکی از گزینه های موافق و مخالف، با گزینه "نظری ندارم" می باشد و نشانگر تعداد بالای شرکت کنندگان بی نظر یا بی تفاوت است.
وقتی فردی که اهل مطالعه و پیگیری اخبار در سایت های مرجع می باشد و صلاحیت شرکت در نظرسنجی را در خود می بیند و پاسخی متفاوت به پرسشی مشخص می دهند، دو پیام با اهمیت دارد که اگر مورد بی توجهی قرار گیرد تبعات سنگینی برای کشور به همراه خواهد داشت. ابتدا اینکه وقتی گزینه ای حاوی پیام بی تفاوتی است در نظرسنجی جایگاه دوم را پیدا می کند بیانگر نوعی جواب در پاسخ شرکت کنندگان می باشد.
اما پیام مهمتر درک مفهوم این نظرسنجی ها از سوی مسئولان و سیاست گذاران کشور می باشد. درک پیام بی تفاوتی مردم در این قبیل نظرسنجی ها می تواند نگرشی معقول از سوی حکومت باشد تا با اصلاح و تغییر امور این نوع نگرش بی تفاوتی جامعه نسبت مسائل کشور را بهبود بخشند. اگر این نظرسنجی ها را برخواسته از رأی و نظر مردم بدانیم می توان به نوع سبک انتقادی آنها پی برد.