نیاز به هماهنگی درونی در پیگیری سیاست گذاری ها

بارها بیان شده است که ما به لحاظ سیاست گذاری های خرد و کلان در ترسیم انواع چشم اندازها، با انبوهی از اسناد و دستورالعمل ها و ابلاغیه ها مواجهیم که متأسفانه هیچگاه به صورت کامل اجرایی نمی شود و نهایتاً به سبب قطع شدن زنجیره در رسیدن به هدف باز می ماند. همین می شود که امروز با انبوهی از برنامه ها و چشم اندازهای مختلف مواجهیم که روی هم تلنبار شده و هیچ کدام رنگ تحقق به خود نگرفته است.
 طی چند سال اخیر بخش قابل توجهی از انرژی کشور و دولت روی موضوع جوانی جمعیت و جلوگیری از رشد منفی موالید، متمرکز شده است. درهمین راستا انواع و اقسام سیاست های تشویقی و تسهیلات رفاهی برای زوج ها و خانواده ها برای فرزندآوری درنظر گرفته شده است. جدای از اینکه انتقادات فراوانی بر عدم اثرگذاری این تسهیلات بر تحقق این طرح وجود دارد، اما با این حال انتظار می رود حداقل وعده های داده شده در این راستا محقق گردد.
 برای هریک از این طرح های تشویقی سایت و سامانه ای مجزا تشکیل شده است که افراد واجد شرایط باید در آنها ثبت نام کنند. اما وقتی کاربران برای ثبت نام جهت دریافت تسهیلات اقدام می کنند یا با عدم عملکرد سایت مواجه می شود و یا اساساً تسهیلاتی شامل حالشان نمی شود!. به عنوان مثال تبلیغات فراوانی درمورد پرداخت تسهیلات برای تولد فرزند سوم صورت گرفت و عنوان شد که بانک مرکزی به عنوان متولی و بانک ها به عنوان عامل اجرای پرداخت این تسهیلات خواهند بود.
 اما وقتی والدین برای ثبت نام به این سایت مراجعه می کنند یا با مشکلات فنی مواجه می شوند و یا با یک پیام سیستمی که می گوید: "درحال حاضر هیچ بانکی در استان انتخابی شما جهت تسهیلات  قرض الحسنه فرزندآوری، دارای اعتبار نمی باشد" ؛ رو به رو می شوند.
 مسلماً پاسخ مسئولان مربوطه نسبت به این انتقادات "حجم بالای مراجعه کنندگان به سایت" خواهد بود. ولی به این پاسخ داده نمی شود که چرا سامانه و زیرساخت فنی مناسبی برای این ثبت نام درنظر نگرفته اند که مراجعین بتوانند به راحتی کار خود را پیش ببرند. اگر فرزندآوری و مسئله جمعیت برای کشور یک موضوع استراتژیک است، پس باید راهکارها و تمهیدات درنظر گرفته شده نیز درخور چنین هدف استراتژیکی باشد.
 این مسئله در مورد ادعاهای دیگری همچون دادن وام ودیعه مسکن، وام ازدواج، ثبت نام سهام برای نوزادان، اعطای خودرو به مادران و... نیز صادق است و مشخص نیست برای انتقاد از عدم فراهم بودن استفاده از این تسهیلات باید به کجا شکایت کرد.
 ناگفته نماند این ناکارآمدی در هماهنگی های سازمانی تنها مربوط به بحث ثبت نام یا بارگذاری مدارک در سایت های مربوطه نیست.
به فرض اینکه موفق به ثبت نام و ارسال مدارک شوید تازه به سد بانک ها بر می خورید که بدون هیچ تعارفی متقاضیان را رد می کنند و می گویند اعتباری برای پرداخت چنین تسهیلاتی ندارند و یا می گویند شعبه ما سقف وامش پر است و یا با هر بهانه دیگری همچون داشتن دو ضامن کسر از حقوق که سنشان بالای چهل سال نباشد و حقوقشان حتماً توسط وزارتخانه های دولت پرداخت شود و... مردم را دست به سر می کنند.
حرف برسر عملکردهای یکجانبه نیست، بلکه انتقاد از عدم هماهنگی لازم میان سیاست ها و ابزارهای اجرایی آن است.وقتی هدفگذاری از سطوح بالایی شکل می گیرد باید زمینه و بسترهای پائینی آن نیز فراهم گردد. نمی شود به مردم وعده داد و مدام از برنامه های رفاهی برای جامعه حرف زد اما وقتی پای اجرای آن درمیان می آید کمترین بازدهی را مشاهده می کنیم.این مسئله علاوه بر بی اعتمادی به سیاست های ترسیم شده، موجب نا امیدی جامعه نیز می گردد.