باید برای نجات خود به سراغ طبیعت برویم

طی روزهای گذشته بارش های شدید موجب بروز سیل در برخی استان ها و جاده های کشور گردید. سیل در جاده چالوس یکی از وحشتناک ترین صحنه ها را در فضای مجازی به خود اختصاص داد که هر بیننده ای را شوک زده می کرد چه برسد به آنهایی که در آن گرفتار شدند.
اما این سیلاب ها چرا آنقدر قوی و مخرب شده اند؟! پاسخ این سئوال را باید در عملکرد خود در رفتار با طبیعت جستجو کنیم. گرمای هوا شاید موضوعی غیر قابل کنترل باشد(که قابل کنترل است!) اما از بین بردن پوشش های گیاهی و قطع درختان و نابودی جنگل های چندهزار ساله توسط ما و به اختیار ما(آنها که قدرت و ثروت دارند) از بین می رود و تبعاتش گریبان گیر مردم می شود.
 اغراق نیست اگر بگوئیم تا یک یا نهایتاً دو دهه دیگر بخش اعظمی از جنگل های شمال و مناطق بکر و دست نخورده آن به زمین هایی برای ساخت و ساز و تصرف نهادهای مختلف مبدل شود. البته اگر تا آن زمان دیگر جایی برای تخریب باقی مانده باشد.
این وضعیت در مناطق دیگر کشور نیز صادق است. برهم زدن نظم و نظام طبیعت در حوزه منابع آبی اعم از سدسازی های غیر اصولی، دستبرد به آب های فوق عمیق، ساخت و سازهای غیراصولی با هدف کسب سود و منافع مالی موجب بلایای طبیعی و تحریک کننده آن است.
سال هاست طرح هایی همچون طرح "هادی" در مناطق سیل خیز در سراسر کشور چشم انتظار بودجه و برنامه مانده است و دیگر کسی از آن سراغی هم نمی گیرد. اما هر بار که سیل می آید چندین برابر بودجه مورد نیاز آن خسارت به بار می آورد. باید مدیریت محیط زیست و رفتار درست با طبیعت را جدی بگیریم و به سراغ چالش ها و دردهای آن برویم. درغیر این صورت همچنان باید شاهد روی خشن و غیرقابل کنترل بلایای طبیعی در سراسر کشور باشیم.