بهبود روابط خارجی، امیدبخش آینده کشور

وقتی پای منافع ملی درمیان باشد و هنگامی که مسئولان در راستای تحقق آن گام بردارند لازم و ضروری است تا از اقداماتشان حمایت و مورد تقدیر قرار گیرد، چرا که این رویه می تواند زندگی و آینده ملت و کشور در زمان حال وآینده تضمین نماید. چرا که درجهان امروز سیاست داخلی به سیاست خارجی کشورها گره خورده است و اقتصاد در دل سیاست قرار گرفته و راه جدایی از آن را طی نمی کند.
طی ماه های اخیر مذاکرات و گفتگوهای بسیاری با واسطه گری برخی کشورهای منطقه جهت بهبود روابط ایران با همسایگان و دیگر کشورهای عربی در دستور کار قرار گرفته است و از این حیث شاهد برخی گشایش ها در عرصه بهبود شرایط اقتصادی بودیم. اگرچه این گشایش ها همچون مسکنی برای درمان سرطان بیماری اقتصادی ما می باشد اما به هرحال گامی مثبت در راستای بهبود این وضعیت تلقی می شود.
چرا که ادامه دار بودن این شرایط می تواند در میان مدت و بلندمدت برخی مشکلات و تنگناهای اقتصادی را چاره کند و باری از دوش ملت بردارد. نمی توان انتظار معجزه و یا تحولی شگرف از چند دید و بازدید دیپلماسی با سران کشورهای همسایه همچون عربستان و کویت و بحرین و حتی مصر داشت. چرا که آسیب های وارد آمده حداقل طی یک دهه گذشته یک شبه حل نخواهد شد و روابط باید براساس منافع متقابل ازسرگیری و بازسازی شود که این خود پروژه ای زمان بر و البته حساس خواهد بود.
اما نکته اساسی در مورد این روند کنونی تاکید بر ادامه دار بودن این سیاست درپیش گرفته شده می باشد. اینکه بتوانیم در بازسازی روابط منافع مشترک را میان خود و طرف مقابل حل و فصل کنیم نیاز به تغییر نگرش هایی دارد که متأسفانه برخی از آنها ناشی از عدم مشارکت برخی طیف های سیاسی در داخل کشور است.
شکی نیست که داشتن روابط با همسایگان در جای خود لازم و ضروری است، اما برای کسب منافع از مراودات بین المللی نیازمند ایجاد عمق استراتژیک در دیپلماسی خود هستیم. به عنوان مثال عربستان و مصر و حتی عراق به عنوان قدرت های منطقه ای و صاحب نفوذ در مناسبات بین المللی برای خود چارچوب هایی در سیاست خارجی و تعامل با قدرت های بزرگ جهانی دارند. به عبارتی وقتی پای ایجاد رابطه با ایران درمیان است تا حدی می توانند با ما ارتباط گیری و حتی روابط اقتصادی محدود داشته باشند. چرا که از سوی آمریکا و دیگر لابی های پشت پرده قدرت تحت فشار خواهند بود و حاضر به فدای منافع ملی خود به خاطر منافع ایران نخواهند بود.
ایجاد عمق استراتژیک مناسبات سیاسی و اقتصادی با این کشورها مستلزم رفع برخی اختلافات میان ایران و غرب دارد. اختلافاتی که تجربه و توان دیپلماسی ما نشان داده که قادر به حل و یا کاهش سطح آن بوده و این امکان وجود دارد که با حفظ اصول و مبانی ارزشی کشور از میزان و شدت آنها کاست و زمینه بهبود روابط را در پیش گرفت.
همانگونه که اشاره شد کنترل این سلیقه گرایی ها مستلزم عزمی ملی و جدی از سوی سیاست گذران کشور است تا خط مشی کشور را به صورت علنی مشخص کنند و پشتوانه ملی و مردمی را ضمانت اجرای آن قرار دهند. و کشور می تواند به روابط استاندارد خود در جامعه جهانی مشغول شود و شرایط را به حالت عادی بازگرداند تا بلکه ملت از زیر بار فشارهای سنگین تحریم ها و محدودیت های مختلف نجات یابند.