امروز جامعه بیش از هر قانونی به آرامش نیاز دارد

انجام تعهد و مسئولیت یکی از اصول اخلاقی و البته قانونی برای جامعه و حکومت ها تلقی می شود. اصلی ترین وظیفه جامعه رعایت قانون است و اصلی ترین وظیفه حکومت ها نظارت بر حسن اجرای آن می باشد.
حال با این مقدمه به وضعیت کشورمان بپردازیم و در مقابل برخی برخوردها و کنش هایی که از سوی جامعه و مسئولان رخ می دهد تأمل داشته باشیم. یک ناهنجاری فرهنگی مدتی است که کشور را به خود مشغول ساخته و وقت و هزینه های فراوانی از سرمایه کشور را صرف کرده است.
مسلماً باید برای درمان آن اقدامات مقتضی انجام شود و مطابق با قانون رویه های مرسوم طی گردد. اما حرف برسر این است که چطور برسر این قضیه "به حکم قانون" می توان خیلی فوری و ضربتی وارد میدان شد، اما به حکم همین قانون بحث های انسانی و اخلاقی دیگری از جامعه گرد و خاک
می خورند و کسی برای تحقق آنها سینه چاک نمی کند و جوابش را نمی دهد؟!
به حکم قانون درآمد افراد باید مطابق نرخ تورم افزایش یابد، به حکم قانون آموزش و پرورش برای عموم رایگان است، به حکم قانون شهروندان از حق حیات شایسته و لوازم آن همچون آب بهداشتی، غذای مناسب، ارتقای سلامت، بهداشت محیط، درمان مناسب، دسترسی به دارو، تجهیزات، کالاها و خدمات پزشکی، درمانی و بهداشتی منطبق با معیارهای دانش روز و استانداردهای ملی، شرایط محیط زیستی سالم و مطلوب برای ادامه زندگی برخوردارند و...؛ آیا همین چند مورد قانونی از اولویت برای رسیدگی قانونی برخوردار است و تمام مسئولان به آن مقیدند و دغدغه آن را دارند؟!.
همگی می دانیم که شرایطمان عادی نیست و مشکلات فراوانی از درون و بیرون بر کشور بار شده است. به همین سبب باید کمی باهم مدارا کنیم و چه قانونی و چه فراقانونی شرایط را برهم تنگ نکنیم تا بتوانیم به سلامت از پیچ تاریخی عبور کنیم. امروز جامعه بیش از هر قانونی به آرامش نیاز دارد. باید آرامش یکدیگر را فراهم کنیم تا کشور آرام باشد.