"محدودیت" راه درمان معضلات اجتماعی نیست

مرگ و مسمومیت بیش از 200 نفر از مصرف کنندگان مشروبات الکلی تقلبی، بهانه ای شد تا بار دیگر بر ضرورت واشکافی کارشناسانه معضلات اجتماعی تاکید داشته باشیم. براساس دستورات شرعی و قوانین رسمی کشور مصرف مشروبات الکلی حرام و جرم تلقی می شود.
این درحالی است که بنابر اعلام برخی آمارهای غیررسمی، مصرف مشروبات الکلی در ایران نسبت به برخی کشورهایی که منع و محدودیتی برای مصرف آن وجود ندارد، بیشتر است. جدای از کسانی که به الکل اعتیاد دارند، اغلب مصرف کنندگان در اوقات فراغت و به قولی زمان تفریح خود اقدام به خوردن مشروبات الکلی می کنند و آن را نوعی سرگرمی قلمداد می کنند.
با تقبیح اقدام این افراد، اما باید به این نکته اشاره داشت که ما در نحوه مواجهه با مصرف مشروبات الکلی کار سازنده ای انجام نداده ایم که توقع کاهش مصرف آن را داشته باشیم. در عرصه ایجاد اوقات مفرح و تفریحات سالم برای جوانان چه کرده ایم یا چه برنامه مناسبی را ایجاد نمودیم که انتظار عدم گرایش جوانان به این مسئله را داریم؟!
تنها راهکار ما برای کاهش مصرف مشروبات الکلی در کشور برخوردهای قهری بوده است که متأسفانه نتیجه خاصی هم در بر نداشته و میزان مصرف مدام درحال افزایش است. اما باید بپذیریم که این روش به تنهایی کارساز نیست و به عبارتی درمان مفید و کارسازی برای این معضل قلمداد نمی شود.