پزشکان، سرمایه های بی بازگشت...

بارها در این ستون درمورد عملکرد ناصواب برخی پزشکان و سودجویی آنها از بیماران نوشته ایم، اما به قول جناب حافظ  "عيب می جمله چو گفتی هنرش نيز بگو". درهمین رابطه باید اذعان داشت که پزشکان و جامعه پزشکی کشور و هر نیرویی که در این حوزه برای آموزش آن وقت و هزینه و از همه مهمتر عمر فرد خرج شده، به عنوان گوهر و سرمایه ای بی بدیل تلقی می شود که نمی توان نمونه و مشابه آن را به راحتی به دست آورد.
متأسفانه مهاجرت پزشکان و کادر درمان کشور به شدت سرعت گرفته و مدام شاهد خالی شدن بخش ها و مراکز پزشکی و درمانی از نیروهای ماهر هستیم. از سوی دیگر فقدان این نیروها بار و فشار کاری را بر دوش کارآموزان و دیگر اعضای کادر پزشکی قرار داده و موجب خستگی روحی و جسمی آنها و مقایسه میان عملکرد خود و دیگر همکارانشان که مهاجرت کرده اند، گردیده است و به خود اشکال می گیرند که چرا همچون دیگران راه مهاجرت و استفاده از امکانات رفاهی مقبول را طی نمی کنند.
متأسفانه بحران های نرم در کشور گویا اولویتی برای برنامه ریزان کشور ندارد و هر روز با افزایش و شدت این معضلات مواجهیم و توجهی به آن نهاده نمی شود.
اما مسئله پزشکان بسیار حادتر از یک معضل اجتماعی است، چرا که با جان و سلامت جامعه سروکار دارند و فقدانشان به معنای از بین رفتن امنیت سلامت یک کشور قلمداد می شود. لطفا برای حفظ آنها کاری کنید.