رقبای منطقه ای به عرصه رقابت جهانی پیوسته اند

علیرغم اینکه در چشم اندازهای مختلف خود را قدرت برتر منطقه ترسیم کرده ایم، اما در عمل و در عالم واقعیت ها شاهدیم که رقبای سنتی و حتی کشورهای کوچک منطقه آنچنان در با سرعت درحال حرکت در مسیر توسعه قرارگرفته اند که همین الان هم در بسیاری از موارد از ما جلوتر هستند.

رقبای منطقه ای به عرصه رقابت جهانی پیوسته اند

علیرغم اینکه در چشم اندازهای مختلف خود را قدرت برتر منطقه ترسیم کرده ایم، اما در عمل و در عالم واقعیت ها شاهدیم که رقبای سنتی و حتی کشورهای کوچک منطقه آنچنان در با سرعت درحال حرکت در مسیر توسعه قرارگرفته اند که همین الان هم در بسیاری از موارد از ما جلوتر هستند.
این سرعت پیشرفت از سوی کشورهایی همچون عربستان و امارات به گونه ای است که آنها را وارد میدان رقابت جهانی نموده و درعرصه های مختلف تنه به تنه کشورهای پیشرفته دنیا می زنند. عربستان طی سال های اخیر با درک مناسبی از سیر تحولات جهانی خود را در حوزه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در مسیری قرار داده است که می توان را آن به عنوان نوعی استانداردسازی حکومتی تلقی کرد.
کاهش تنش های سیاسی براساس الگوی چندقطبی شدن جهان، این کشور را به این فهم رساند که باید از نقش یک متحد منفعل آمریکا خارج شود و با ایجاد موازنه در میان تعاملات سیاسی خود با دیگر قدرت ها و کشورهای جهان، میدان بازی خود را گسترده تر نماید. لذا می بینیم که امروز حکومت سعودی از یکسو با آمریکا روابط خود را حفظ کرده و از سوی دیگر وارد روابط و تعاملات گسترده با روسیه و چین شده و از سوی دیگر درحال کاهش تنش های منطقه ای خود همچون از سرگیری روابط با ایران است و از همه مهمتر با دادن چراغ سبز به کشورهای کوچک عرب برای روابط با اسرائیل در حال فراهم کردن عادی سازی روابط با تل آویو است.
در ابعاد اقتصادی حرفی برای گفتن و تعریف کردن از سرعت و پیشرفت عربستان و امارات باقی نیست. درحال حاضر مجموع دارایی های صندوق سرمایه‌ گذاری عمومی پادشاهی سعودی تقریباً 620 میلیارد دلار آمریکا است. در دوران کرونا این صندوق با وقت شناسی به موقع توانست 8.7 میلیارد دلار سهام بوئینگ، فیس‌بوک، دیزنی، ماریوت و استارباکس را خریداری کند،همچنین سهام غول های نفتی BP، توتال، رویال داچ شل، انی و اکینور ASA را در طی این سال ها خریداری کرده است. این تنها نمونه ای از اقدامات پیشرونده اقتصادی عربستان است اما تنها با نگاه به همین چند مورد و اعداد و ارقام موجود به نظر می رسد دیگر حرفی از رقابت باقی نمی ماند!.
در حوزه اجتماعی نیز شاهدیم که این کشور خود را از پوسته سخت سنت های اجتماعی خارج ساخته است و با دادن آزادی های فردی و مدنی به جامعه درحال تقویت رضایت عمومی و افزایش مشارکت ها در این حوزه می باشد.
متأسفانه باید اذعان داشت که دیگر دوران تحقیر و طعنه زدن به اعراب و "گاو شیرده" خواندن آنها گذشته است. درآینده ای نزدیک شاهد خواهیم بود که این کشورها به سبب داشتن بنیه اقتصادی در عرصه بین المللی و نداشتن تنش با جامعه جهانی به بالاترین تکنولوژی های علمی و صنعتی نیز مجهز خواهند شد و در این عرصه نیز با فاصله ای زیاد ما را پشت سر خواهند گذاشت. هرچند که باز بخواهیم تحقیرشان کنیم و بگوییم که هیچ صنعت و بنیه علمی بومی ندارند(که دارند!).
حرف زدن از پیشرفت وحسرت خوردن از جایگاه دیگران هیچ تغییری در وضعیت ما ایجاد نمی کند. مراد از طرح این موضوع هشدار به
برنامه ریزان و مسئولان کشور است که متوجه تحولات منطقه ای و سرعت پیشرفت رقبا باشند. باید توان افزایی کرد، باید تنش زدایی کرد، باید
پتانسیل های موجود را بالفعل نمود. قطعاً با رویه کنونی و دل مشغولی های پرهزینه و بی فایده راه به جایی نخواهیم برد.