صندلی های خالی نمایندگان مجلس

وکلای مجلس از مردم رأی می گیرند تا به خانه ملت بروند و در آنجا به چانه زنی برای تحقق و احقاق حقوق موکلین خود نمایند. حضور فیزیکی نمایندگان در صحن علنی مجلس حداقل کاری است که می توانند بکنند و با حضورشان در مباحث مختلف مشارکت داشته باشند و یا بشنوند که بحث بر سر چیست و قرار است چه موضوعی برکشور و مردم تکلیف شود!.
اما وقتی در جلسات حضور نداشته باشند چطور می توانند اثرگذاری و نقش خود را در قبال رأیی که به امانت از مردم اخذ کرده اند به جا آورند. البته براین موضوع نیز واقفیم که نمایندگان وظایف سرکشی به حوزه های انتخابیه خود را نیز دارند، اما عدم حضور آنها در جلسات مهم مجلس چگونه توجیه می شود؟!
در جلسه بررسی و تصویب کلیات بودجه 1403 نزدیک به 70 نفر از نمایندگان مجلس حضور نداشتند. عدم حضور نمایندگان در جلسات بررسی برنامه هفتم نیز امری بود که با اعتراض هیات ‌رئیسه مجلس همراه شد تا آنجا که روز اول آذر تعداد نمایندگان حاضر در جلسه صحن به کمترین میزان یعنی ۱۹۱ نماینده رسید و نزدیک به ۱۰۹ نماینده در جلسه صبح اول آذر غایب بودند.
یا در جریان تصویب اجرای آزمایشی لایحه عفاف و حجاب به مدت  سه سال، ۸۹ نماینده مجلس غایب بودند.
این مسئله از دو حال خارج نیست یا نمایندگان از امانت و مسئولیتش که برعهده آنها گذاشته شده توجه جدی ندارند، یا حساسیت آنها در مورد تعهدشان به مردم تا پیش از انتخاب شدن به عنوان نماینده مجلس است و پس از آن راه و سبک خاص خودشان را طی می کنند.