مهاجرت کادردرمان آسیب پذیرتر از مهاجرت نخبگان است

شدت موج مهاجرت به قدری افزایش یافته است که موضوع تبدیل به یک بحران ملی برای کشور و ملت تلقی می شود. درمیان اقشار مختلف جامعه به خصوص در میان جوانان، مهاجرت به عنوان یک گزینه برای موفقیت در آینده تلقی می شود.
درحالی که ایجاد این نگرش برای تضمین موفقیت آینده فردی، درحقیقت نابودی و خسران جدی به آینده نسل های بعدی به لحاظ آموزشی و خدماتی و تمامی وجود توسعه محور کشور را درپی خواهد داشت.
رفتن نخبگان علمی از کشور رویه ای معمول گردیده و دیگر علناً بسیاری از دانشجویان برنامه تحصیلی خود را به گونه ای تنظیم می کنند که بخشی از تحصیلات را در ایران و بخش اصلی آن را در خارج از کشور دنبال کنند.
مسلماً از دست رفتن نخبگان علمی کشور روند توسعه و نوآوری را برای ما کند خواهد کرد. اما درمورد مهاجرت هایی که در بخش ارائه خدمات تخصصی صورت می گیرد علاوه براینکه ما یک نیروی انسانی ماهر را از دست می دهیم، در ارائه خدمات مورد نیاز به ملت هم دچار چالش خواهیم شد.
یکی از این موارد بخش درمان و پزشکی کشور می باشد که به نظر می رسد گوی رقابت در مهاجرت را از دیگر اقشار ربوده اند.
تا نیمه اول امسال و نسبت به سال ۱۳۹۷، تعداد درخواست پزشکان برای دریافت گواهی حرفه‌ای CGS حدود ۲۰۰ درصد افزایش یافته است. CGS مدرکی برای تأیید حسن صلاحیت علمی و شغلی اعضای جامعه پزشکی است و در بسیاری از کشورهای دنیا، شرط اشتغال پزشکان مهاجر، ارائه این گواهی حرفه‌ای است.
طی دو سال اخیر این آمار رو به افزایش بوده چنانکه در سال ۱۴۰۰ بیش از ۴ هزار پزشک، سال ۱۴۰۱ بیش از ۶ هزار پزشک و در نیمه اول امسال، بیش از ۳ هزار پزشک گواهی حرفه‌ای CGS گرفته‌اند و پیش‌بینی می‌شود تا پایان امسال، مجموع گواهی‌های صادر شده به ۱۰ هزار فقره برسد.
صدور ۱۰ هزار گواهی به منزله از دست دادن ۱۰هزار نیروی متخصص کادردرمان اعم از پزشک و پرستار، ضربه ای غیرقابل جبران بر توان بهداشتی کشور وارد خواهد ساخت که تبعات آن غیرقابل جبران خواهد بود.
زمانی که گفته می شد در آینده ای نه چندان دور برای انجام
جراحی های تخصصی قلب باید پزشک از خارج از کشور استخدام کنیم و یا برای این قبیل عمل ها به خارج از کشور برویم، کسی باور نمی کرد و آن را شوخی تلقی می کرد. اما امروز این آمارها از صدور گواهی های پزشکی نشان دهنده واقعیت های تلخی است که دامنه آسیب آن به همین جا ختم نمی شود.
اگر این تعداد پزشک و پرستار از کادردرمان کشور به تدریج حذف شوند از دوجهت آسیب مضاعف برای کشور به همراه خواهد داشت. ابتدا اینکه اگر شدت و آمار مهاجرت کادردرمان بیش از این افزایش یابد، نبودن آنها فشار کارها را بر دوش دیگر کادرهای درمان می اندازد و موجب فرسایش، خستگی، دلزدگی و افسردگی آنها خواهد شد.
همین امروز برخی از اعضای کادردرمان به سبب نبود نیروی کافی و از باب وظیفه انسانی دوشیفت کار می کنند بدون اینکه استراحت و یا دریافتی مالی جذابی داشته باشند. باید نگاه ویژه و رسیدگی جدی به این موضوع داشت، چراکه مهاجرت کادردرمان ضربه جدی بر بدنه علمی و خدماتی و سلامت کشور وارد خواهد ساخت. حذف هریک از نیروهای کادر درمان آسیبی جبران ناپذیر برای تک تک افراد جامعه خواهد داشت.