آيا كسي به فكر محيط بانان هست؟!

محيط بانان، به مثابه نيروهاي خط مقدم حفاظت از محيط زيست كشور هستند؛ سربازان جا بركفي كه با كمترين تجهيزات و امكانات و تسهيلات زندگي، جان خود را بر سر حفظ و حراست از محيط گذشته‌اند و مي‌گذارند. اما شوربختانه، هم از تعداد محيط بانان كشور كم است-شايد دقيقا به اين دليل كه اين افراد از معمول‌ترين تجهيزات و نيز امكانات زندگي و حقوق و مزايا گاهي محروم‎اند- در حالي كه دقيقا چنين افرادي كه به كمك هاي دولتي، به سامان دهي تجهيراتي و به روز شدن آن ها نياز دارند تا بتوانند از منايع زيست محيطي كشور دفاع كنند. خانواده محيط باني به گفته رئیس سازمان حفاظت محیط زیست کشور،  تاکنون حدود ۱۲۰ شهید و ۳۰۰ نفر جانباز داده‌ است. در حالي كه تا سه سال گذشته متوسط دریافتی آن‌ها حدود یک میلیون و ٢٠٠ هزار تومان بود در حالی‌که باید ۴۴٠ ساعت در شرایط سخت در پاسگاه‌ها و مناطق تحت مدیریت حفاظت كنند.   
اما در روزهاي اخير بر ناامني جاني محيط بانان افزوده شده است؛ چنان‌كه در همين هفته گذشته يك محيط بان توسط خواهرزاده متخلف خود به شهادت رسيد و البته خواهرزاده متخلف و قاتل، پس از آگاهي از اين مسئله دست به خودكشي زد.
درطي حادثه‌اي ديگر و در جریان دستگیری شکارچیان محیط زیست، یکی از قرق‌بانان شهرستان مهریز که به‌عنوان همکار در این مأموریت در کنار محیط‌بانان بود در یک حادثه سهوی و به‌طورغیرعمد مورد اصابت گلوله قرار گرفت و جان خود را از دست داد.
اين‌ها تنها دو نمونه از اتفاقات ناگواري است كه براي محيط‌بانان رخ مي‌دهد آن‌هم در حالي كه تجهيزات شكارچيان و متخلفان بسيار پيشرفته‌تر و به روزتر از تجهيزات محيط‌بانان است و لازم و بسيار ضروري است كه اين افراد بنا بر وظايفي كه بر عهده دارند، از امكانات و حقوق و دستمزد مناسب برخوردار شوند.