پویش های کاهش مصرف انرژی دربخش تولید؟!

در عصری که علم مدیریت با بهره گیری از تمامی دانش های روز دنیا و حرفه ای شدن میزان هزینه و فایده در امر تولید رقابتی را در دستورکار قرار داده و کشورهای توسعه یافته برای پیشی گرفتن از رقبای خود روی ساعات شب و روز در دو نیم کره شرقی و غربی جهان حساب می کنند؛ ما همچنان درصدد تأمین شبکه انرژی خود در ایام تابستان و زمستان هستیم.
متأسفانه بخش صنعت و تولید کشور مرغ عزا و عروسی در این سیستم مدیریتی شده است. در زمستان و فصل سرما گازشان سهمیه بندی و یا قطع می شود به مازوت سوزی روی می آورند تا افت فشار در شبکه رخ ندهند و در تابستان و فصل گرما نیز مجبورند در شیفت های قطعی برق یا تولید را متوقف کنند یا با هزینه های گزاف گازوئیل بسوزانند تا دستگاه ها خاموش نشود و کار ادامه یابد.
اما در اکثر موارد این مهم رخ نمی دهد و شهرک های صنعتی به صورت روزانه با قطعی برق مواجهند و مجبورند تمام شیف خود را تعطیل کنند. چرا که در برخی صنایع روشن وخاموش شدن دستگاه های صنعتی برای فعالیت نیاز به زمان دارد و نمی توان آنها را برای نصف روز خاموش کرد و انتظار داشت که بلافاصله با قطع و وصل برق آماده کار شوند.
این مسئله که برق مناطق صنعتی و یا صنایع را قطع می کنیم ضرری دو چندان می تواند داشته باشد نسبت به صادرات برق ویا مصارف غیرضروری دیگر و ... که این نیاز به بررسی های کارشناسانه تری دارد تا ضرر کمتری به کشور وارد شود.
جالب تر اینجاست که از سوی نهادهای مربوط درامر انرژی پویش های اعطای جایزه تشویقی برای صنایع درنظر گرفته شده تا در ساعات اوج مصرف در روز و شب تولید را متوقف  و دستگاه های خود را خاموش کنند تا در تأمین برق مورد نیاز شبکه سراسری سهیم باشند!.
واقعاً تعجب برانگیز است که ما به سبب عدم امکان تأمین برق شبکه
به سمت صنایع و تولید می رویم تا آنها را متوقف کنیم تا برق شبکه سراسری تأمین شود!. آیا تیم های کارشناسی و آمارگیری در کشور وجود ندارند که برآورد کنند یک ساعت قطعی برق درشهرک های صنعتی چندقدر هزینه برای کشور و صاحبان صنایع به دنبال خواهد داشت.
اینکه خط تولید متوقف شود در آمار سالانه یک واحد تولیدی چه میزان اثر منفی خواهد داشت که در پایان سال مجبور به تعدیل نیرو شود. هر بار که برق شهرک های صنعتی قطع و وصل می شود چه میزان به
دستگاه های صنعتی فشار وارد می شود و از عمر مفید آنها می کاهند.
آیا این موارد از سوی یک تیم کارشناسی مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد. شکی در حسن وظیفه زحمتکشان در عرصه تأمین و انتقال انرژی وجود ندارد؛ اما باید هزینه و فایده کرد و از علم روز مدیریت بهره گرفت تا راهکارهای دیگری برای کمبود انرژی شبکه سراسری یافت.
برخی از صنعتگران و تولید کنندگان در شهرک های صنعتی به سبب این قطع و وصل های برق دچار خسارت های میلیاردی می شود که هیچ شخص و نهادی مسئولیت آن را برعهده نمی گیرد و مجبور می شوند جدای از ایام سهمیه بندی انرژی زمانی را برای تعمیر و بازتولید خطوط خود صرف کنند که تمام این موارد هزینه های سنگین برای آنها به دنبال خواهد داشت.
برخی هم به کل در ایام پیک مصرف به سبب جلوگیری از این هزینه های جانبی کارخانه و واحد تولیدی خود را تعطیل می کنند و مجبورند کارگران را بدون حقوق به حال خود رها کنند تا زمانی که پایداری به شبکه بازگردد.
به نظر نمی رسد این شیوه مدیریت انرژی و پویش های کاهش مصرف در امر تولید و صنعت برای کشور مفید باشد. اگر چنین بود بسیاری از کشورهای دنیا به جای واردات انرژی اقدام به تعطیلی صنایع خود می کردند تا فشار به شبکه سراسری تامین انرژی وارد نشود!