مصرف هزینه هایی که از مردم اخذ می شود را اطلاع رسانی کنید

در همه جای دنیا مالیات و هزینه هایی که از مردم جهت ارائه خدمات عمومی اخذ می شود، صرف امورات مربوط به همان خدمات و ارتقای سطح کمی و کیفی آن می گردد، باید اذعان داشت که حداقل در کشورهای پیشرفته و توسعه یافته دنیا چنین است.
اگر چنانچه داعیه مدیریت امور بر اساس الگوهای پیشرفته دنیا را داریم باید به مردم گزارش دهیم که هزینه های مختلفی که طرق مختلف از‌آنها اخذ می شود صرف چه اموری می گردد.
البته در پاسخ به این موضوع قطعاً مسئولان مربوطه مدعیند که این هزینه ها در پیشبرد اهداف و سیاست های کیفی و گسترش خدمات در حوزه های تخصصی خرج می شود. اما باید از آنها خواست که درمورد هزینه کرد این مبالغ در امور تخصصی و اختصاصی توضیح دهند و شفافیت ایجاد کنند. اخیراً هزینه عوارض خروج از کشور برای مسافران مجدد اضافه شده است. سازمان امور مالیاتی ایران نرخ‌های جدید عوارض خروج از کشور را ابلاغ کرد که بر اساس آن عوارض خروج برای هر نفر نسبت به سال گذشته ۱۲۰ هزار تومان افزایش یافت.
مطابق این ابلاغیه که بر اساس قانون بودجه سال ۱۴۰۳ خورشیدی تهیه شده، عوارض خروج از کشور برای مسافران عادی در سفر اول، ۵۲۰ هزار تومان تعیین شده، هزینه‌ای که تا پیش از این به میزان  ۴۰۰ هزار تومان از مسافران اخذ می‌شد.این هزینه در سفر دوم ۵۰ درصد بالاتر می‌رود و به ۷۸۰ هزار تومان می‌رسد. مسافران عادی در سفر خارجی سوم خود در سال ۱۴۰۳ نیز باید ۱ میلیون و ۴۰ هزار تومان بابت عوراض خروج از کشور پرداخت کنند که دو برابر رقم پایه است. مسافرین نیز مجبورند آن را بپردازند و جای هیچ اعتراض و انتقادی هم به این موضوع نیست.
همانطور که گفته شده رضایت مردم و نظرشان در این تصمیم هیچ جایی ندارد؛ اما حداقل مردم باید بدانند که این مبالغ صرف چه اموراتی می گردد. چه میزان درآمد از این طرح کسب شده و چه اقداماتی با آن صورت گرفته است.
درنگاه اول اینطور به نظر می رسد که قاعدتاً این مبالغ باید صرف امور کمی و کیفی توسعه خدمات فرودگاهی و افزایش رضایت مشتریان از سفر با ناوگان حمل و نقل هوایی گردد. اما در این باره نمی توان دفاع مناسبی از عملکرد مدیران در این حوزه داشت. چرا که خدمات فرودگاهی کشور دارای کیفیت مطلوبی نیست که حرفی برای بیان آن باقی نمی ماند. این مسئله را باید چه در خدمات فرودگاهی داخلی و چه خارجی مورد توجه قرار داد.
مسلماً ملاک این سنجش مقایسه عملکرد کشورهای همسایه با نحوه خدمت رسانی در داخل است. اگر بخواهیم باز هم پای تحریم ها را وسط بکشیم به منزله این است که می خواهیم ناکارآمدی ها را توجیه کنیم. ما هنوز در تأخیر پروازی به مدت چند ساعت گیر کرده ایم و سال هاست که مسافرین از این وضعیت رنج می برند. دلیل این موضوع تنها تحریم نمی تواند باشد، بلکه نحوه کیفیت مدیریت ما در این زمینه پائین است.
این ناهماهنگی ها را می توان حتی در جلوه های بصری فرودگاه های کشور مشاهده کرد که جای هیچ دفاعی به لحاظ جذابیت یک ویترین فرهنگی و ملی ندارد. سرویس دهی و یا استفاده از تجهیزات هوشمند و امکانات رفاهی از جمله مواردی است که می توان تیتر وار به آنها اشاره کرد و از ضعف های موجود دراین حوزه انتقاد کرد.
بازهم اگر انتقادات را به کنار می گذاریم و بازهم می گوییم تحریم ها مانع توسعه و ارتقای کیفیت خدمات فرودگاهی و مدیریت حمل و نقل هوایی هستند. اما حداقل با چنین افزایش قیمت هایی تنها در یک فقره مسافرت خارجی، حق مردم است که بدانند این هزینه ای که پرداخت  می کنند کجا و چگونه صرف می شود.
اینکه فردا روزی مسئولان مربوطه چند خط قانون بودجه را حفظ کنند در این زمینه جوابی بدهند برای مردم قابل پذیرش نیست. چرا که قوانین و سندهای مختلف بودجه ریزی درجهت ارتقای سطح کیفی و کمی امور نوشته و سیاست گذاری می شوند. چطور می توان از این وضعیت دفاع کرد درحالی که هنوز بلیط های ما تضمین پرداخت به سبب تأخیر و یا فراهم کردن امکانات رفاهی برای مسافرین بازمانده از پرواز ندارند.
واقعاً سئوال است که این دست هزینه هایی که از مردم بابت خروج از کشور گرفته می شود در کجا و چه ردیفی از بودجه های توسعه محور کشور هزینه می شود؛ چرا که بازخوردی از‌آن قابل لمس نیست.