ضرورت حفظ اعتماد عمومی در دفاعی مقدس

در تاریخ ۳۱ شهريور سال ۱۳۵۹ رژيم بعثی عراق با برنامه‌ ریزی قبلی و به منظور برانداختن نظام تازه تأسیس شده جمهوری اسلامی ایران، جنگ وسیعی را عليه کشورمان شروع نمود. در آن سال ها کشور هنوز در حال تغییر و تحولات ناشی از انقلاب بود و سازوکارهای رسمی هنوز به طور کامل انسجام نیافته بود.
بدون اغراق باید اذعان داشت جنگی که برکشورمان تحمیل شد، جنگی برخواسته از تمایلات منطقه ای و جهانی برای زمین گیر کردن ایران بود که حمایت های گسترده اعراب و کشورهای مختلف جهان را برای رژیم بعث به همراه داشت و کشورمان در محدودیت های گسترده نظامی و تسلیحاتی مبارزه می کرد.
به جرأت می توان اذعان داشت آنچه که کشور را از این جنگ فرسایشی علیرغم خسارات و تلفات فراوان نجات داد، چیزی نبود جز همدلی و همبستگی میان بدنه حاکمیت و ملت. مردم از پیر و جوان و زن و مرد
به حرف و کلام و کوچکترین اشارات حضرت امام(ره) سر و جان می سپردند و عمل و برنامه ریزی مسئولان اجرایی کشور را با اعتماد کامل می پذیرفتند و مطئمن بودند که خیر و صلاح کشور و ملت لحاظ شده است و پشتوانه ای قوی برای حکومت در عرصه داخلی و بین المللی بودند.
برخی معتقدند شرایط در آن زمان ایجاب می کرده تا مردم اینگونه باشند و اینگونه رفتار کنند. اما در همان دوران هم کم نبودند افرادی که در دل حکومت کارشکنی و حتی خیانت می کردند؛ ولی مردم حمایت خود را از دولت ها و حاکمیت کم نمی کردند و خدشه ای به اعتماد عمومی وارد نمی شد. چرا که یک وحدت و انسجام درونی شکل گرفته بود که مسئولان و مردم را در کنار هم و در راستای یک هدف و ارزش قرار می داد تا حرکت عمومی کشور با گام های اکثریت جامعه و کارگزاران نظام صورت گیرد.
امروز نیز باید شرایط را درک کرد و متوجه بود که کشور بیش از هرزمان دیگر وحتی بیش از زمان جنگ تحمیلی نیاز به دفاعی مقدس دارد. دفاعی که اگر با وحدت و همدلی جامعه شکل نگیرد نمی تواند اثرگذاری و آن نتیجه مدنظر را به همراه داشته باشد. مسلماً امروز قوای نظامی کشور نسبت به آن سال ها به مراتب قوی تر شده است، اما باید به این درک رسید که امروز جنس حمله و دفاع در عرصه جهانی تغییر شکل داده است.
اینکه اعتماد عمومی طی ادوار مختلف بعد از انقلاب و به خصوص بعد از جنگ مدام دستخوش تغییر و بالا و پایین شدن گردیده، بیانگر نوع رفتار و سیاست گذاری نامناسب از سوی دست اندرکاران کشور بوده است. درحال حاضر مدتی است که جنگ و گزینه های نظامی به سبب تحولات منطقه ای و جهانی مورد توجه قرار گرفته است، اما جنگ واقعی در بستر سیاست هایی است که هدفش وضعیت معاش مردم ایران و از آن مهمتر آسیب به اعتماد آنها نسبت به عملکرد رسمی کشور می باشد.
بدون تعارف باید براین موضوع صحه گذاشت که مردم هیچگاه برعلیه منافع ملی کشور عمل نمی کنند، حتی اگر سخت ترین شرایط راهم داشته باشند در دفاع از وطن کوتاهی نمی کنند. اگر اشکال و ناکارآمدی وجود داشته باشد در حوزه مدیریت و عملکرد رسمی کشور است که می بایست درمورد آن آسیب شناسی شود تا مشخص شود که چطور رابطه ای عمیق میان ملت و حکومت در سال ها و دهه اول انقلاب که تبلور آن در دفاع مقدس خودنمایی کرد، هرچه به جلو آمد دچار آفت و ریزش گردید. باید به این نکته توجه داشت که امروز کشورمان بیش از هر زمان دیگری به دفاعی همچون دفاع مقدس نیاز دارد و این مهم بدون حضور و مشارکت مردم در عرصه های مختلف میسر نخواهد بود. نباید فراموش کرد که قوام دفاع مقدس در کشورمان در هر دوره ای چیزی نیست جز اعتماد...