شهر گران؛ هزینه بالای زندگی و کاهش فرزندآوری

چه بنا را بگذاریم بر گزارش وبگاه لیوینگ کاست که می‌گوید شهر تهران گران‌تر از شهرهایی مانند باکو و ترکیه است و چه اعتنایی به این گزارش نکنیم؛ اغلب شهروندان تهران، گرانی هزینه‌های زنده‌مانی در این شهر را با پوست و گوشت و گاه استخوان خود لمس کرده و می‌کنند. دانستن گرانی هزینه زندگی، به تنهایی مشکلات این شهروندان را که هر روزهم بر تعداد آن‌ها افزوده می‌شود-به دلیل افزایش مهاجرت از شهرهای دیگر برای یافتن کار و یا تحصیل و ...- حل نمی‌کند. این درک و لمس مشکل از سوی مسئولان و اندیشیدن تدابیر گوناگون است که یک شهر را برای زیستن مطلوب می‌کند. نه فقط تهران که کل کشوردرگیر تورم و گرانی است؛ اما تهران به دلیل این‌که مرکز ثقل تمام امکاناتی است که ممکن است در اغلب شهرهای دیگر وجود نداشته باشد؛ می‌شود شهری که بار گرانی و تورمش سنگین‌تر است. شاید به همین دلیل است که مدتی است ایرانیان در ردیف اول خرید خانه در ترکیه هستند؛ که البته با توجه به ثبات نسبی اقتصادی آن کشور، طبیعی است که یک ایرانی که به این نتیجه رسیده مسکن یک کالای سرمایه‌ای است، ترجیح دهد با خرید مسکنی به مراتب ارزان‌تر از تهران، صاحب تابعیت و پاسپورت آن کشور شود.
 این تنها یک بخش از نحوه مهاجرت ایرانیان به خارج از کشور است؛ آمار رسمی ایرانیانی که از کشور مهاجرت کرده‌اند، بیش از
 7 میلیون نفراست؛ در حالی‌که جمعیت سوئیس حدود ۸ میلیون نفر می‌باشد! یعنی به اندازه‌ جمعیت یک کشورایرانی صادر کرده‌ایم! اگر فقط ۳۰درصد این مهاجرین از نخبگان و متخصصان باشند، به اندازه‌ جمعیت قطر(حدود۲میلیون نفر) ژن خوب از کشور خارج شده‌اند. جدای از تمام این‌ها، گرانی و تورم موجب کاهش ازدواج و فرزندآوری شده وایران در کاهش زاد و ولد از آمریکا و ترکیه پیشی گرفته است؛ خوب است مسئولان ذیربط متوجه باشند که  ایران سریع‌ترین سرعت کاهش نرخ باروری در تاریخ جهان را نیز داراست!