کاهش طلاق درپی کاهش ازدواج و افزایش قیمت سکه!

این‌که از تعداد طلاق کاسته شده، خبر بسیار خوبی است، به‌ویژه آن که این کاهش با افزایش پایداری خانواده به 9 سال همراه است؛ یعنی ازدواج در کشور ما حداقل تا 9 سال دوام می‌آورد.
اما کافی است به تمام اتفاقات اقتصادی و اجتماعی که دریک سال‌ونیم اخیر افتاده نیم‌نگاهی بیندازیم تا متوجه دلایل این کاهش شویم.
تحریم که یکی از مهم‌ترین عوامل افزایش تورم و معضلات مختلف اقتصادی است، تاثیر بسیار زیادی بر زندگی مردم نهاده است؛ معضلات اقتصادی هم اغلب نتایج اجتماعی در پی دارند، چراکه این اقتصاد است که تعیین می‌کند یک فرد در جامعه می‌تواند خود را از نظر اجتماعی به سطحی از رفاه مورد قبول برساند که بتواند تشکیل خانواده داده و آن‌را اداره کند. این مسئله زن و مرد هم ندارد؛ اداره یک خانواده در شرایط فعلی کشور، بدون همراهی و کارکردن هر دو زوج، تقریبا ناممکن است. همین ناممکنی، موجب شده، ازدواج کاهش یابد؛ چراکه برای آغاز یک زندگی معمولی اولیاتی مورد نیاز است که این روزها برآورده کردن آن‌ها تقریبا ناممکن است؛ این اولیات شامل داشتن یک سرپناه- حتی اجاره‌ای- و شغل مناسب و درآمد مکفی –با توجه به خط فقر که ده میلیون تومان اعلام شده- می‌شود. طبعا کمتر جوانی را می‌توان یافت از چنین اولیاتی برخوردار باشد؛ اولیاتی که به زعم برخی مسئولان «انتظارات بالا»ی خانواده دختر نامیده شده و مدام از این خانواده‌ها خواسته می‌شود سطح انتظارات و توقعات خود را پائین‌تر بیاورند! پرسش مهم این است که حد و حدود این «توقعات پائین» یعنی چه‌قدر و کجا؟
بنابراین در یک نتیجه کلی ازدواجی صورت نگرفته، تا طلاقی اتفاق افتاده باشد. اکنون در اغلب خانواده‌ها ماجرا فقط طلاق نیست؛ مهریه هم هست، طلاقی اتفاق نمی‌افتد تا برخی زنان تمام حقوق شرعی‌وقانونی خود را دریافت کنند و طبعا قیمت سکه مانع بزرگی در تحقق این حقوق شرعی و قانونی است.