مترو و مشکلات فزاینده آن

مسافران هر روزه مترو، که مشتریان ثابت این وسیله نقلیه بسیار سریع و آسان و بدون ترافیک هستند، شاهد عینی مشکلات فزاینده مترواند؛ روزی نیست که این مسافران ناچار شوند از قطاری که دچار نقص فنی شده در یک ایستگاه پیاده شوند و تا رسیدن دیرهنگام قطار مملو از مسافر بعدی-درکوران شیوع کووید19- منتظر بمانند. آنان در بسیاری از موارد به دلیل خراب بودن چندین روزه پله‌های برقی، ناچارند از پله‌های معمولی استفاده کنند که این امر رفت‌وآمد را برای برخی از شهروندان مسن و باردار، مشکل می‌کند. معمولا تهویه واگن‌ها خاموش است و وقتی مسافران از راهبر قطار می‌خواهند که آن‌را روشن کند، با خبر خرابی تهویه مواجه می‌شوند. زمانی فاصله رفت‌وآمد قطارها واقعا تا سه دقیقه رسیده بود؛ یعنی مسافران تا رسیدن قطار بعدی تنها سه دقیقه منتظر می‌ماندند اما اکنون هر روز بر تعداد دقایق انتظار و تراکم واگن‌ها از مسافر، افزوده می‌شود.
بله حال مترو خوب نیست؛ آن‌هم در شرایطی که مسافران باید فاصله ایمنی اجتماعی رارعایت کنند تا به کووید 19 مبتلا نشوند. اما در داخل واگن‌ها، با تاخیرها و کمبودهایی که اخیرا در تعداد قطارها احساس می‌شود؛ رعایت فاصله اجتماعی، یک  پروتکل ناممکن و دست نایافتنی است، زیرا اغلب آنانی که از مترو استفاده می‌کنند افرادی هستند که یا باید به موقع در محل کارشان باشند یا باید به موقع به اتوبوسی که آنان را به خانه می‌برد برسند و گرنه زمان بسیاری را در ترافیک خواهند ماند. این چنین است که مشکلات فزاینده مترو، بر دیگر ناوگان‌های حمل‌ونقل عمومی هم تاثیر می‌گذارد. و موجب نگرانی مسافرانی می‌شود که گرچه اغلب قریب به اتفاق آنان ماسک دارند، اما اضطراب و استرس ابتلا به کروناویروس، آنان را دچار فشار روحی-روانی می‌کند. این فشار روحی-روانی از سوی دیگر آستانه تحمل افراد را پائین آورده است و اغلب مسافران در واگن‌های پرازدحام معمولا به یک جرقه آماده انفجار برای مشاجره هستند.
 پس مشکلات مترو، بر گستره‌ای وسیع از مسائل اجتماعی نیز تاثیر می‌گذارد. و البته مشکلات مترو تنها یکی از چندین و چند مشکل استرس‌زایی است که این مردم هر روز در حال دست‌وپنجه نرم کردن با آن هستند. مردم هم مانند مدیرعامل شرکت مترو هستند که گفته است:«نیازمند کمک دولت هستیم؛ کم آوردیم.»