اول اجاره خانه با وام ودیعه مسکن، سپس سفر با وام سفر!

شاید یکی از مهم‌ترین تغییراتی که در زندگی ما ایرانی‌ها در یکی دوسال اخیر رخ داده، ورود به یک زندگی به تمامی قسطی است؛ از ازدواج و فرزندآوری و اجاره و خرید مسکن و لوازم خانه گرفته تا برسیم به همین حوالی و خبر تازه ارائه وام سفر، البته به‎صورت سفرکارت، و تادیه آن با سود ۴درصد. "سفرکارت" پیشنهاد جدید وزارت میراث فرهنگی و گردشگری است برای ترغیب و تشویق مردم به سفر. البته از آن‎جا که این وام به‎صورت کارت اعتباری است و نه وجه نقد؛ طبعا فقط می‎توان از آن در هتل‎ها و نیز مراکز فروش صنایع دستی میراث فرهنگی استفاده کرد؛ آن‎چه میراث فرهنگی و گردشگری به عنوان وام‌ می‎دهد، وجهی است که از سوی دیگر باید با سود ۴ درصد بازگردانده شود.
درست است که حتی در وخیم‎ترین شرایط شیوع کووید۱۹ و نیز ورود به پیک سوم، برخی مردم از خیر سفر نگذشته و از هر فرصتی برای سفراستفاده می‌کنند،امادست‌اندرکاران این وزارتخانه احتمالآ متوجه یک نکته مهم هستند؛ آنانی که به سفر می‌روند اغلب با خودروی خود می‌روند، در بهترین حالت از مهمان‌پذیرهای ارزان و در اغلب موارد از چادر استفاده کرده و در پیاده‌روها، جنگل‌ها و پارک‌ها کمپ می‌کنند. ساده می‌خورند و خرید خاصی هم از صنایع دستی نمی‌کنند. این مردم که درگیر یک زندگی تماما قسطی شده‌اند، اغلب برای این به سفر نمی‌روند که موزه ببینند، از مکان‌های باستانی دیدن کنند یا صنایع دستی بخرند. اغلب این مردم می‌روند آب‌وهوایی عوض کنند و برای چندروزی، خود را از کوران مشکلات متعدد زندگی که درگیرش هستند، بیرون بکشند و دمی در حال‌وهوایی دیگر،دور از محیط پراسترس زندگی و کار، بیاسایند. در چنین شرایطی، چرا باید برای چنین سفری که با حداقل امکانات و بسیار ارزان تمام می‌شود، کارت اعتباری سفر دریافت کنند و خود را دوباره درگیر وام و قسط کنند؟!
درست است، اغلب مردم ما درگیر استرس و اضطراب‌های مختلف هستند، با دستمزد کف کارگری باید در ماه چندین قسط پرداخت کنند، آن‌هم در کنار دیگر مخارج زندگی و لاجرم گاهی نیاز به استراحت و
تمدد اعصاب دارند، اما آیا بجاست که در این شرایط کرونایی و کوران پیک سوم، شروع پائیز و کمبود واکسن آنفلوآنزا، این برخی مردم دوستدار سفر را درگیر وامی کنیم به نام کارت اعتباری سفر و تشویق کنیم که با این امکان قسطی به سفر بروند و کرونا ویروس جابه جا کنند؟