دست هاشمیان در خط حمله خالی‌ست

پرسپولیس در چارچوب هفته چهارم رقابت‌های لیگ برتر برابر چادرملو اردکان در ورزشگاه تختی تهران به تساوی بدون گل رضایت داد تا این تیم برای نخستین بار در رقابت‌های لیگ برتر تا پایان هفته چهارم کمتر از ۷ امتیاز کسب کند.
وحید هاشمیان شاید یکی از نام‌های بزرگ در تاریخ فوتبال ایران باشد، اما در عرصه مربیگری پرسپولیس نخستین تیم حرفه‌ای است که مهاجم سال‌های نه‌چندان دور فوتبال ایران هدایت آن را برعهده گرفته و همین بی‌تجربگی او به ویژه با وجود شرایط خاص فوتبال ایران حالا بلای‌جان این مربی جوان در ابتدایی راه شده است.البته نباید فراموش کرد زمین ناهموار تختی مهم‌ترین عامل ناکامی پرسپولیس هاشمیان بود که اصرار به بازی روی زمین دارد. سرمربی جوان قرمزها اگر کمی با تجربه بود در چنین شرایطی به جای اینکه در دقایق پایانی اصرار به بازی از کناره‌ها و ارسال داشته باشد از همان ابتدای بازی با همین سبک به مصاف چادرملو می‌رفت و مهره‌های هجومی بیشتری را در این بازی به کار می‌برد.
هاشمیان اگر کمی تجربه داشت می‌دانست در چنین شرایطی باید روی ضربات شروع مجدد حساب باز کند؛ با این حال شاهد آن هستیم قرمزها اصلا برنامه‌ای روی ضربات ایستگاهی ندارد و سرمربی این تیم در تمرینات هیچ ایده‌ای برای این موضوع ندارد یا دست کم روی آن کار نکرده است.
از طرفی تیم‌هایی هم که مقابل تیمی مثل پرسپولیس قرار می‌گیرند برای گرفتن حداقل امتیاز، بسته بازی می‌کنند و در چنین شرایطی منطقی نیست که قرمزها با دو هافبک تدافعی مثل باکیچ و میلاد سرلک به میدان برود. گواه این موضوع زمانی‌ است که سروش رفیعی وارد میدان شد. بعد از ورود رفیعی در یک سوم پایانی بازی، سرخ‌پوشان موقعیت‌های بیشتری خلق کردند و رو به جلو پیش رفتند.
البته نباید فراموش کرد که دست هاشمیان در خط حمله خالی‌ست و او تنها یک مهاجم هدف دارد که دست بر قضا هر ۳ گل تیمش را نیز وی به ثمر رسانده و اگر در همین بازی به جای مثلا بازیکنی مثل میلاد محمدی که صرفا یک مدافع است آن موقعیت خوب در اختیار مهاجمی تمام کننده می‌رسید شاید ۳ امتیاز اکنون در جیب هاشمیان بود و پرسپولیس در صدر جدول قرار داشت اما باز هم در این شرایط که پرسپولیس نیاز به یک زوج کنار علیپور دارد، سرمربی این تیم اصرار به جذب مدافع چپ دارد.
پرسپولیس حالا دارد تاوان تعلل مدیریت و در ادامه بی‌تجربگی سرمربی خود را می‌دهد و با چنین شرایطی به نظر می‌رسد پرسپولیس شاید حتی نتواند در قواره یک مدعی ظاهر شود چه برسد به قهرمانی برسد. هاشمیان بهتر است تا دیر نشده برای نجات خود و پرسپولیس دست به کار شود و ترس را کنار بگذارد.