اندر حکایت مالیاتی شدن خودروها و خانه‌های میلیاردی

گرفتن مالیات در تمام کشورهای جهان یکی از معمول‌ترین اقدامات دولت است برای درآمدزایی در جهت اداره جامعه؛ یعنی مالیاتی که به هرنحوی از مردم و درآمدها و دارایی آن‌ها گرفته می‌شود، معمولا در جهت بهسازی زندگی اجتماعی و حتی فردی شهروندان آن کشورها، هزینه می‌شود. اشاره به این نکته هم ضروری است که حتی در توسعه‌یافته‌ترین کشورهای جهان هم احتمال فرار مالیاتی وجود دارد؛ ولی در کشور ما فرار مالیاتی به نحوی عجیب سیستماتیک شده و در واقع راه‌های فرار زیادی دارد؛ حال یا قانونی یا با دورزدن قانون. اما سخن ما بر سر این فرارها نیست که درباره‌شان بسیار نوشته‌ایم و نوشته‌اند.
مسئله مهمی که این روزها مطرح می‌شود، مالیات بستن بر خودروها و خانه‌هایی با قیمت میلیاردی است. شاید چنین طرحی در شرایط عادی اقتصادی تا حدی منطقی و پذیرفته بود، اما با توجه به شرایط اقتصادی کشور و گران‌شدن غیرمنطقی انواع کالاها و کم و گاهی بی‌ارزش شدن پول ملی، موجب شده که خانه‌ای که تا همین سال گذشته بیشتر از 500 میلیون نمی‌ارزید، اکنون قیمت نجومی میلیاردی دارد، در حالی‌که مالک آن خانه هنوز خودش یک کارگر است با دستمزد کارگری که می‌دانیم اوضاعش چگونه است. همین مسئله در مورد خودرو هم صادق است. در واقع این مسکن و یا خودرو هست که دچارگرانی بی‌منطق و به گفته کارشناسان حباب شده، و در این گرانی، تغییری در وضعیت دستمزد و زندگی معمول مالک مسکن 60 یا 70 متری که حالا بالای چند میلیارد ریال- ریال و نه دلار- قیمت دارد، نداشته است که هیچ، همین امر موجب شده چنین فردی که ممکن است یک کارگر یا یک کارمند عادی باشد، در میان مشکلات عدیده اقتصادی دست و پا بزند. حال با توصیف چنین وضعیتی، قرار است چنین مالکی که گرانی خانه معمولی‌اش نتیجه تورم و افزایش نرخ ارز و هزار مشکل دیگر است مالیات بپردازد! کارگری که ناخواسته خانه‌ای را با خون دل و چندین و چند وام و قرض خریده و هنوز اقساط آن‌ها را تمام نکرده، چگونه می‌تواند مالیات خانه ناگهان میلیاردی شده خود را بپردازد؟